Şəxsiyyətsiz sifəti, əsasən, hüquqi və sosial kontekstlərə aid olaraq, bir varlığın və ya subyektın öz müstəqil hüquq və imkanlarından məhrum olduğunu, müstəqil iradə və qərar qəbul etmə qabiliyyətindən yoksun olduğunu bildirir. Bu, yalnız simanın, görünüşün yoxluğunu deyil, həm də sosial, hüquqi və ya mənəvi baxımdan müstəqil bir varlıq kimi tanınmamanın ifadəsidir. Yəni, şəxsiyyətsiz anlayışı, həm fiziki, həm də abstrakt mənaları əhatə edir.
Məsələn, qədim Romada qadınların hüquqi statusu kişilərə nisbətən çox məhdud idi. Onlar tam hüquqlu vətəndaş sayılmırdılar və müstəqil qərarlar qəbul edə bilmirdilər. Bu səbəbdən, qeyd olunan mətnə əsasən, qədim Roma cəmiyyətində arvadlar "şəxsiyyətsiz bir parça şey" kimi qəbul edilirdi. Bu, sadəcə olaraq, onların görünməz və ya simasız olmasını yox, hüquqi və sosial baxımdan müstəqil varlıq olmamalarını ifadə edir.
Şəxsiyyətsiz sözü, müasir kontekstdə də, mənəvi, sosial və ya hüquqi cəhətdən zəif və ya qorunmasız olanlar üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, "o, burada şəxsiyyətsiz bir əsgər kimi hiss edirdi" cümləsində, əsgərin öz fərdiliyini, özünü ifadə etmək imkanını itirdiyini ifadə edir. Və ya "sistem şəxsiyyətsizdir" cümləsində, sistemin insan amilinə və fərdi ehtiyaclara biganə olduğunu bildirir.
Sözün etimologiyasına gəlincə, "şəxsiyyət" sözü latın dilindən götürülmüşdür və "şəxs", "fərd" mənasını daşıyır. "Siz" əlavəsi isə mənfi məna ifadə edərək, həmin keyfiyyətin olmamasını bildirir. Ona görə də, "şəxsiyyətsiz" sözünün kökündə, fərdin hüquq və azadlıqlarının, öz müstəqilliyinin olmaması yatar.