Şəkk-şübhəsiz sözü Azərbaycan dilində zərf və sifət kimi işlənən, "heç bir şübhə və ya tərəddüd olmadan, əminliklə, qətiyyətlə, yəqinən, sözsüz, gerçək" mənalarını ifadə edən bir söz birləşməsidir. Etimoloji baxımdan "şəkk" sözü ərəb mənşəli olub, "tərəddüd, şübhə, inamsızlıq" mənalarını verir. "Şübhə" sözü isə fars mənşəli olub, "şəkk, tərəddüd, inamsızlıq" mənalarında işlənir. Hər iki söz eyni mənaya malik olduğundan, "şəkk-şübhəsiz" birləşməsi təkrarı vurğulayan, mənanı daha da gücləndirən bir ifadədir. Bu ifadə, söhbət edilən hadisənin gerçəkləşməsində heç bir şübhə olmadığını, onun mütləq baş verəcəyini ifadə edir.
Sintaktik cəhətdən, "şəkk-şübhəsiz" cümlədə müxtəlif funksiyalarda işlənə bilər. Zərf kimi işləndiyi zaman feli, sifəti və ya bütöv bir cümləni dəqiqləşdirir, məsələn: "Şəkk-şübhəsiz, o, bu işi bacaracaqdır." (Feli dəqiqləşdirir). "Şəkk-şübhəsiz doğru olan bu xəbər hamını sevindirdi." (Sifəti dəqiqləşdirir). "Şəkk-şübhəsiz, yarın hava yağışlı olacaq." (Cümləni dəqiqləşdirir).
Sifət kimi işləndiyi zaman isə, bir isimə aid olaraq onun əminlik və qətiyyətlə ifadə olunduğunu göstərir. Məsələn: "Onun şəkk-şübhəsiz qələbəsi bütün rəqiblərini heyrətə saldı." bu nümunədə "şəkk-şübhəsiz" sifət olaraq "qələbə" ismini təsvir edir və bu qələbənin heç bir şübhəyə yol vermədən qazanıldığını vurğulayır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "şəkk-şübhəsiz" ifadəsi ədəbi üslubda daha çox işlənərək, nitqə ciddilik və qətiyyət qatır. Daha gündəlik danışıqda "əlbəttə", "mütləq", "yəqin", "sözsüz" kimi sinonimlərdən də istifadə olunur. Lakin, "şəkk-şübhəsiz" ifadəsi daha güclü və aydın bir inam ifadə edir.
Ümumiyyətlə, "şəkk-şübhəsiz" sözü fikrin qətiyyətini və əminliyi vurğulamaq üçün istifadə olunan, mənası zəngin və ifadəli bir söz birləşməsidir. Onun mənasını tam anlamaq üçün cümlədəki mövqeyini və ümumi kontekstini nəzərə almaq vacibdir.