Şərar sözü Azərbaycan dilində ərəb mənşəlidir ([ər.]). Klassik ədəbiyyatda ("klas.") geniş işlənmiş bir sözdür və əsas mənası "qığılcım"dır. Bu, birdən-birə, ani olaraq yaranan kiçik, parlaq bir alov parçası deməkdir. Məsələn, S.Ə.Şirvaninin misrasında "Nagəhan bir şərarə qəlyandan; Düşdü əmmaməsinə sol yandan" ifadəsində şərarə, qəlyandan çıxan birdən-birə yaranmış qığılcımı ifadə edir.
Lüğətlərdə sadəcə "qığılcım" mənası verilmiş olsa da, şərar sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq bir qədər genişləndirilə bilər. "Qığılcım"ın metaforik mənalarını da əhatə edə bilər. Məsələn, bir hadisəyə, bir ideyaya, bir duyğuya aid ani və parlaq bir təəssürat, fikir və ya hissiyat da "şərarə" kimi ifadə edilə bilər. Bu mənada, "qəlbində bir şərarə yandı", "fikirlərində bir şərarə parladı" kimi ifadələr işlənə bilər. Bu isə "qığılcım"ın sadəcə fiziki mənasından daha geniş, daha poetik və daha məcazi bir istifadədir.
Şərar sözünün etimologiyası ərəb dilindəki kök sözlə əlaqəlidir və "parlamaq", "qığılcım vurmaq" mənalarını ehtiva edir. Bu etimoloji məlumat, sözün mənasının fərqli kontekstlərdə necə genişləndirilə biləcəyini daha yaxşı anlamağa kömək edir. Misal üçün, “bir anda gözlərində bir şərarə parladı” cümləsində, həyəcan, sevinc kimi hisslərin birdən-birə ortaya çıxmasını ifadə edir.
Qısacası, "şərar" sözü əsasən "qığılcım" mənasını daşısa da, poetik və məcazi mənalarda da işlənə bilər və bu mənalar kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Ona görə də, sözün mənasını anlamaq üçün yalnız sözün əsas mənasına deyil, həm də cümlənin ümumi kontekstini nəzərə almaq lazımdır.