Şərarə (ərəbcədən - شرارة - şarāra) sözü Azərbaycan dilində əsasən "qığılcım" mənasında işlənir. Lakin bu tərif, sözün zəngin məna çalarlarını tam əhatə etmir. "Şərarə", sadəcə fiziki bir hadisə olan qığılcımı deyil, həm də qığılcımın simvolik mənalarını da özündə ehtiva edir.
Lüğətlərdəki "qığılcım" tərifi, şərarənin ani, parlaq və qısamüddətli olmasını ifadə edir. Bu, fiziki bir qığılcım üçün doğru olsa da, məcazi mənada "şərarə" daha geniş bir məna kəsb edir. Məsələn, bir fikir, bir duyğu və ya bir hadisənin qəfil və parlaq bir şəkildə ortaya çıxmasına da "şərarə" deyə bilərik. Bu mənada, "şərarə" ümid, coşğu, ilham, həyəcan, qəzəb və ya sevgi kimi mənfi və ya müsbət hisslərin qəfil və intensiv bir şəkildə ortaya çıxmasını təsvir edə bilər.
S.Ə. Şirvaninin misalında olduğu kimi, "Nagəhan bir şərarə qəlyandan; Düşdü əmmaməsinə sol yandan." cümləsində "şərarə" konkret olaraq qəlyandan çıxan qığılcımı ifadə etsə də, bu qığılcımın ani və gözlənilməz olması, həmçinin poemanın ümumi kontekstində yaradılan dramatik təsiri gücləndirir. Beləliklə, "şərarə" sözü sadəcə bir təsvir vasitəsi deyil, həm də əsərin emosional yükünü artıran bədii bir element rolunu oynayır.
Müasir Azərbaycan ədəbiyyatında da "şərarə" sözü müxtəlif məcazi mənalarda işlənir. Məsələn, "gözlərindəki şərarə", "ürəyindəki şərarə", "səsinin şərarəsi" ifadələri, şəxsin həyəcanını, coşğunu, parlaqlığını və ya hətta qəzəbini ifadə edir. Yəni, "şərarə" sözü həm konkret, həm də məcazi mənalarda geniş istifadə olunan, ədəbi dilin zənginliyini əks etdirən bir sözdür.
Qısaca olaraq, "şərarə" sözü "qığılcım" mənasından əlavə olaraq, ani, parlaq və intensiv bir şəkildə ortaya çıxan hər hansı bir hadisə, fikir, duyğu və ya hissi təsvir etmək üçün də işlədilə bilər. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, həmişə ani və güclü bir təsiri əks etdirir.