Şəriət (ərəb. شريعة - şəri'a - "səmimi yol, doğru yol") İslam dininin əsas prinsipləri və qaydalarının, Allah tərəfindən peyğəmbər vasitəsilə bəşəriyyətə nazil edilən ilahi təlimatların sistematik toplusudur. Bu təlimatlar insan həyatının bütün sahələrini – ibadətdən (namaz, oruc, zəkat, həcc) mülkiyyətdən, ailə münasibətlərindən, cinayət hüququndan, ticarətdən və s. əhatə edir. Fars dilindəki "şəriət" sözü, ərəb dilindən götürülmüşdür və məhz bu dilin orijinalında özünün ən dəqiq ifadəsini tapır.
Şəriət qaydaları Qurani-Kərimdə, Sünnədə (Peyğəmbərin söz və hərəkətləri) və digər dini mənbələrdə əks olunur. Bu mənbələrə əsasən müxtəlif fəqihlər (islam hüquqşünasları) müxtəlif məzhəblər (məsələn, Hənəfi, Maliki, Şafii, Hənbəli) əmələ gətirmişlər ki, hər bir məzhəb şəriətin tətbiqində özünəməxsus xüsusiyyətlərə malikdir. Bu səbəbdən şəriətin təfsiri və tətbiqi zamanı həm vahidlik, həm də müxtəliflik müşahidə olunur.
Şəriət yalnız bir qanunlar toplusu deyil, həm də İslam həyat tərzini təşkil edən əxlaqi və mənəvi prinsiplərin məcmusudur. Bu prinsiplər ədalət, dürüstlük, mərhəmət, səbir, təvazökarlıq və s. kimi dəyərləri vurğulayır. Şəriət qaydalarına riayət etmək müsəlmanın dini vəzifəsidir.
Aşıq Ələsgərin misalında göstərilən "Mərifət şərbətin içə bilmirəm; Şəriət dəryadı, keçə bilmirəm…" misrası şəriətin mürəkkəbliyini və dərinliyini, həmçinin şairin özünü bu qaydaların əhatə dairəsindən kənarda hiss etməsini ifadə edir. Burada "şəriət dəryası" metaforası vasitəsilə şəriətin genişliyi və mürəkkəbliyi vurğulanır. Şairin sözləri şəriətin həm cəzalandırıcı, həm də mərhəmətli tərəflərini qavramağa çalışdığını və bu qavrayışın onun üçün çətin olduğunu bildirir.