Şıqqaşıq sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və "şıqq səsi çıxardaraq", "şıqqıldayaraq" mənasını verir. Lüğətlərdə verilən bu tərif kifayət qədər sadə və məhduddur. Daha geniş və dəqiq bir izah vermək üçün sözün fonetik xüsusiyyətlərini, mənşəyini və istifadə sahələrini nəzərə almaq lazımdır.
Sözün əsasını təşkil edən "şıqq" sözü onomatopoetik mənşəlidir, yəni səsin təqlididir. Kəskin, qısa və tez-tez təkrarlanan səsləri ifadə edir. "Şıqqaşıq" isə bu səsin təkrarlanmasını və davamlılığını ifadə etmək üçün "-aşıq" şəkilçisinin əlavəsi ilə əmələ gəlmişdir. "-aşıq" şəkilçisi artıqlama və intensivliyi göstərir, səsin davamlılığını və təkrarlanmasını vurğulayır. Buna görə də "şıqqaşıq" sadəcə "şıqqıldayaraq" deyil, "şıqq-şıqq, tez-tez və davamlı olaraq şıqqıldayaraq" mənasını daha yaxşı ifadə edir.
Bu söz əsasən təbiət hadisələri və ya hərəkət edən cisimlərlə bağlı istifadə olunur. Məsələn, küləyin kolları hərəkət etdirməsi, yarpaqların bir-birinə sürtülməsi nəticəsində yaranan səs "şıqqaşıq" sözü ilə ifadə edilə bilər. Bundan başqa, sürtülən digər cisimlərin yaratdığı oxşar səsləri də təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər. Mifoloji və folklor ədəbiyyatında bəzi sehrli varlıqların, məsələn, cinlərin hərəkəti zamanı yaratdığı səsləri təsvir etmək üçün də istifadə oluna bilər.
Misal cümlələr:
- Külək əsdikcə qamışlıq şıqqaşıq səslənirdi.
- Quru yarpaqlar ayaqlarımın altında şıqqaşıq səs çıxarırdı.
- Nağılda deyilirdi ki, meşənin dərinliklərindən şıqqaşıq səsləri gəlirdi.
Yekun olaraq, "şıqqaşıq" sözü sadə bir zərfdən daha çoxdur. O, səsin təqlidini əks etdirən, intensivliyi və davamlılığı vurğulayan, təbiət hadisələrini və ya hərəkətləri daha canlı və təsvirli şəkildə ifadə etməyə imkan verən ifadəli bir sözdür.