Şırım (iş adı): Torpaq səthində, əsasən əkinçilik alətləri (kotan, malalar, şum pərçimləri və s.) vasitəsilə yaranmış uzunsov, dərin və dar oyuq, iz və ya zolaq. Bu oyuqlar əkin sahəsinin suvarılması, əkilmiş bitkilərin su ilə təmin edilməsi, torpağın havalanması və ya müxtəlif əkin-biçin işlərinin həyata keçirilməsi məqsədilə yaradılır. Şırımın dərinliyi və eni istifadə olunan alətdən, torpağın növündən və əkinçilik texnologiyasından asılı olaraq dəyişə bilər. Torpağın növündən asılı olaraq şırımın forması və görünüşü də müxtəlif ola bilər; məsələn, gillicə torpaqlarda şırım daha dərin və dar, qumlu torpaqlarda isə daha geniş və səthi ola bilər.
Etimologiya: Sözün mənşəyi qədim türk dillərindən gəlir və "şırmaq" (kəsmək, cızmaq) felindən törəmədir. Bu etimoloji əlaqə şırım sözünün mənasını daha aydın şəkildə izah edir – torpaq səthində kəsilmiş, cızılmış iz. Bəzi dialektlərdə "şırımaq" (yarmaq, ayırmaq) mənasında da işlənir ki, bu da sözün mənasına uyğun gəlir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
1. Tarlada kotanın açdığı şırımlar aydın görünürdü.
2. Suvarma üçün tarlada dərin şırımlar açmışdılar.
3. Yağışdan sonra bağçada suyun axdığı şırımlar yaranmışdı.
4. Qazıntılar zamanı arxeoloqlar qədim dövrə aid əşyaları şırım içərisindən tapdılar. (Bu nümunə şırım sözünün daha geniş mənada – hər hansı bir dərin və dar oyuq mənasında işlənməsini göstərir.)
Sinonimlər: Oyuq (daha geniş mənada), iz, zolaq, xəndək (daha dərin və geniş oyuqlar üçün), yarıq (daha kiçik oyuqlar üçün)