Şur (şūr) sözü fars dilindən keçmişdir. Əsas mənası vəcd, şövq, coşqunluq, həyəcan və ya dərindən duyulan bir hissənin ifrat dərəcədə təzahürüdür. Sadəcə "cuşa gəlmə" mənası ilə kifayətlənmək sözün ifadə etdiyi geniş emosional spektrini tam əhatə etmir.
Şur, sadəcə fiziki hərəkətlərin coşqunluğu deyil, daha çox ruhani bir vəcd halını, qəlbin coşmasını, duyğuların alovlanması və ifadə olunmasını ifadə edir. Məsələn, bir musiqi əsərinin insanı tutduğu vəcd, bir şeirin insanı həyəcanlandırdığı və ya dərindən təsirləndirdiyi vəziyyətlər "şur" hissi ilə ifadə oluna bilər. Bu hissin ifadəsi həm də fiziki hərəkətlərdə, həyəcanlı danışıqda, ifadəli mimikalarda özünü göstərə bilər.
Misal olaraq göstərilən beytin təhlili: "Dili-divanə sevər cantək o zülfisiyəhi; Başının şurini gör, eşqdə sevdasına bax" beytində "şur" sözü sevgiliyə olan dərin sevgi və ehtirasın coşğunu, hədsiz sevgi və həyəcanını ifadə edir. Burada "şur" sadəcə coşqunluq deyil, sevgilinin gözəlliyinin yaratdığı, ruhu sarmalayan aşk dəryasının əksidir.
Müxtəlif kontekstlərdə "şur" sözünün işlənməsinə nümunələr:
- "Şurlu bir musiqi sədası eşidilirdi." - Bu cümlədə "şur" musiqinin coşqun, dinamik, ruhu qaldıran tərzinə işarə edir.
- "O, sevincdən şura gəlmişdi." - Burada "şur" həddən artıq sevincdən yaranan vəcd və həyəcanı bildirir.
- "Şurlu bir qeyd-qalma oldu." - Bu cümlədə "şur" əyləncəli, coşqun bir məclis, yüksək enerjili bir mühitin olduğunu ifadə edir.
Beləliklə, "şur" sözü sadə bir coşqunluqdan daha çox, duyğuların, hislərin və həyəcanın ifrat dərəcədə təzahürünü əks etdirən, dərin və çoxcəhətli bir mənaya malikdir.