Tacdar sözü fars mənşəli olub ( تاجدار - tâcdâr), "tac sahibi" mənasını verir. Lüğətlərdə əsasən "padşah", "hökmdar" kimi tərcümə olunsa da, mənası daha genişdir və sadəcə titul deyil, eyni zamanda hökmdarın mövqeyini, qüdrətini, şərəfini və əzəmətini ifadə edir.
"Tacdar" sözü, adi bir padşah və ya hökmdardan daha çox, özünün qüdrətini, əzəmətini və şanını simvolizə edən tacı taxmış bir şəxsi ifadə edir. Bu səbəbdən, rəsmi və ya ədəbi mətnlərdə hökmdara hörmət və təntənə ilə müraciət zamanı işlədilir. Sadəcə "padşah" və ya "hökmdar" sözlərindən fərqli olaraq, "tacdar" daha poetik, daha təntənəli və daha rəmzi bir ifadədir.
Misal üçün, "şah" və ya "padşah" sözləri gündəlik danışıqda da işlənə bilər, halbuki "tacdar" sözü əsasən yüksək üslublu ədəbi əsərlərdə, şeirlərdə, rəsmi sənədlərdə və ya hökmdara hörmətli müraciətlərdə istifadə olunur. Verilən nümunə cümlədə də ("Dedi Xubçöhr: – Ey şəhi-tacdar; Hüzurunda olsam g") bu təntənəli müraciət tərzi aydın görünür. "Şəhi-tacdar" ifadəsi "Padşah-tacdar" mənasını verərək hökmdarın mövqeyini daha da vurğulayır.
Qısaca, "tacdar" sözünün mənasını "tac taxmış, qüdrətli, şanlı və əzəmətli hökmdar" kimi daha dolğun şəkilədə ifadə etmək olar. Bu söz sadəcə bir titul deyil, həm də hökmdarın mövqeyinin, qüdrətinin və şərəfinin simvoludur.