Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "tanış-tunuş" sözü ümumiyyətlə "tanış-biliş" ifadəsi ilə sinonim kimi verilir və "bir-birini tanıyan insanlar" mənasını ifadə edir. Lakin bu izah kifayət qədər dəqiq deyil və söz birləşməsinin ifadə etdiyi kontekstu tam əhatə etmir. "Tanış-tunuş" ifadəsi sadəcə bir-birini tanıyan insanları deyil, daha çox qohumluq, dostluq, həmkarlıq və ya digər sosial əlaqələr vasitəsilə bir-birinə bağlı olan, müəyyən bir qruplaşma daxilində olan insanları ifadə edir. Bu əlaqə dərin və uzunmüddətli olmaya da bilər; vacib olan qrupun üzvləri arasında tanışlıq əlaqəsinin mövcudluğudur. Həmçinin, bu ifadədə həmişə müsbət emosional rəng yoxdur; bəzən qrupda olanların bir-birinə münasibətlərini tənqid, istehzalı və ya neytral tonda təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər.
Etimalogiyasına gəldikdə, "tanış" sözü öz kökünə qayıdan və "tanımaq" felləsindən törəyən aydın mənaya malikdir. "Tunuş" sözü isə "tanış" sözünün sinonimi kimi işlənir, amma qeyri-rəsmi və daha danışıq üslubundadır. Bəzi tədqiqatçılar "tunuş" sözünün "tanış"ın dialektal variantı olduğunu irəli sürürlər. İki söz birləşərək "tanış-tunuş" ifadəsini yaradır ki, bu da təkrar vasitəsilə mənanın vurğulanmasını və insanlar qrupunun bir-birinə yaxınlığını, əlaqəsini daha qabarıq şəkildə ifadə edir.
Cümlədəki işlənməsinə baxaq: "Danışıqlar çox idi və tanış-tunuş da komandan dəftərxanasının qarşısına toplanmışdı". Bu cümlədə "tanış-tunuş" komanda üzvlərinin, yəqin ki, bir-birini tanıyan və komandaya daxil olan insanların dəftərxanasının qarşısına yığışdığını göstərir. Burada söz birləşməsinin neytral mənası üstünlük təşkil edir. Amma eyni ifadə digər kontekstdə fərqli emosional rəng ala bilər. Məsələn, "Restoranda tanış-tunuş bir qrup oturmuşdu və səs-küyləri bütün zalı bürümüşdü" cümləsində səs-küylü qrupun yığışmasına mənfi bir yanaşma hiss olunur. Və ya "O, tanış-tunuş adamlara inanmır" cümləsində isə skeptik, etibarsızlıq ifadə olunur. Beləliklə, "tanış-tunuş" söz birləşməsinin mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir.