Tuğra (ərəbcə طُغْرَة - ṭuġrā sözündən) tarixən yüksək vəzifəli şəxslərin, əsasən də hökmdarların, rəsmi sənədlərə, sikkələrə və binalara vurulan xüsusi imza və ya nişanıdır. Sadəcə bir "gerb" və ya "dövlət nişanı" kimi tərif etmək, tuğranın mürəkkəb tarixi, estetik və siyasi əhəmiyyətini tam əks etdirmir.
Tuğra sadəcə bir imza deyil, həm də hökmdarın hakimiyyətinin, nüfuzunun və mənəvi qüdrətinin simvoludur. Qrafik təsviri ilə yanaşı, tuğranın dərin mənası da vardır. Xəttatlıq sənətinin ən yüksək nümunələrindən sayılan tuğralar, hökmdarın adını, ləqəbini, titulunu və ya əhəmiyyətli ifadələri özündə ehtiva edir. Bu elementlər mürəkkəb, bəzən isə qəliz bir şəkildə birləşdirilərək, estetik cəhətdən zərif və eyni zamanda rəmzi mənalarla yüklənmiş bir işarə əmələ gətirir.
Tuğranın "şah fərmanı" mənası da tarixi kontekstdə düzgündür. Çünki tuğranın qoyulduğu sənədlər rəsmi dövlət sənədləri sayılırdı və onların qüvvəsi və leqalılığı tuğraya bağlı idi. Tuğrasız sənəd, hökmdarın iradəsini tam ifadə etmədiyi üçün qeyri-rəsmi sayılırdı. Ona görə də "şah fərmanı" ifadəsi tuğranın təkcə imza deyil, həm də yüksək rəsmiyyətin, qüvvənin və hökmdarın iradəsinin təcəssümü olduğunu vurğulayır.
Müxtəlif dövrlərdə və müxtəlif mədəniyyətlərdə tuğraların formaları və üslubları dəyişmişdir. Lakin, hamısının ortaq cəhəti onların mürəkkəb dizaynı, estetik zərifliyi və simvolik mənasıdır. Tuğralar tarixi əhəmiyyətinə görə, həm də sənət əsəri kimi qiymətləndirilir və tarixi mənbələrə dair qiymətli informasiya daşıyırlar. Məsələn, "Sultan Süleymanın tuğrası rəsmi sənədlərdə istifadə olunurdu" və ya "Tuğra hökmdarın möhürünü əvəz edirdi" kimi cümlələrdə tuğranın funksiyası və əhəmiyyəti aydın görünür.