Ülviyyət (ər. علوية - ʿuluwwiyya) — yüksəklik, alilik, ucalıq, müqəddəslik, şərəf və ləyaqət mənasında işlənən təntənəli üslub sözüdür. Ərəb dilindən keçmişdir və kökü olan "ʿuluww" (علو) sözü "yüksəklik", "ucalığı" bildirir. Beləliklə, ülviyyət, sadəcə yüksəklik deyil, daha çox mənəvi, ruhani bir yüksəkliyi, əxlaqi cəhətdən ali bir vəziyyəti ifadə edir. Bu yüksəklik maddi deyil, mənəvi ola bilər; bir şəxsin xüsusiyyətlərini, əməllərini və ya vəziyyətini təsvir edə bilər.
Ülviyyət sözü, müqəddəsliyi, kamilliyi, Allahla yaxınlığı, əzəməti, şərəfli və nəcib bir vəziyyəti də ifadə edə bilər. Məsələn, bir şəxsin ədalətinə, mərhəmətinə və ya müdrikliyinə istinad edərək onun ülviyyətindən bəhs etmək olar. Həmçinin, müəyyən bir hadisənin, əsərin və ya ideyanın ülviyyəti onun əhəmiyyətini, dəyərini və mənəvi təsirini vurğulayır.
Misal olaraq verilən şeir parçasında, “ülviyyət” sözü məcnunluğun yüksək mənəvi bir həqiqəti ifadə etdiyini göstərir. Bu “ülviyyət”i anlamaq isə hər kəsin bacaracağı bir şey deyildir. Beləliklə, söz özünün dərin mənəvi mənasını qoruyub saxlayır.
Ümumiyyətlə, ülviyyət sözü klassik ədəbiyyatda və təntənəli nitqlərdə daha çox işlənir. Müasir Azərbaycan dilində isə nadir hallarda rast gəlinir və əsasən yüksək mənəvi və əxlaqi keyfiyyətləri ifadə etmək üçün işlədilir.