Ürəkbulanması (is.): Mədənin narahatlığı və hərəkətliliyin pozulması nəticəsində yaranan xoşagəlməz, tez-tez qusma ilə müşayiət olunan hissiyyat. Bu hissiyyat ürək nahiyəsində, epigastriumda (qabırğalar altındakı mədə nahiyəsi) və ya boğazda yerləşən diskomfort hissi ilə təsvir oluna bilər. Ürəkbulanması özünü fərqli şiddətlərdə göstərə bilər; yüngül narahatlıqdan tutmuş, şiddətli və dayanıqlı narahatlığa qədər dəyişə bilər.
Ürəkbulanması bir çox səbəbdən yaranır. Bunlara mədə-bağırsaq sisteminin infeksiyaları, qida zəhərlənməsi, hamiləlik, dərmanların yan təsirləri, stress, hərəkət xəstəliyi, qan şəkərinin aşağı düşməsi (hipoqlikemiya), migren, və müxtəlif xəstəliklər (məsələn, mədə xorası, qastrit) daxildir. Bəzi hallarda ürəkbulanması ciddi tibbi vəziyyətin əlaməti ola bilər.
Ürəkbulanmasının əsas əlamətləri arasında qusma, əzələ spazmları, halsızlıq, başgicəllənmə, tərləmə, iştaha itkisi, quru ağız, və qarın ağrısı yer alır. Ürəkbulanması zamanı qusma yalnız ürəkbulanmasını yüngülləşdirməyə deyil, həm də bədənin zəhərli maddələrdən təmizlənməsinə kömək edir.
Müalicə üsulları ürəkbulanmasının səbəbindən asılıdır. Yüngül hallarda istirahət, maye qəbulu, yüngül yeməklər və qida rasionunun dəyişdirilməsi kömək edə bilər. Lakin şiddətli və davamlı ürəkbulanması halında həkimə müraciət etmək vacibdir. Çünki bu hal, ciddi bir tibbi vəziyyətin əlaməti ola bilər.
Etimologiya: "Ürək" sözü türk mənşəlidir və "mərkəz", "əsas" mənalarını daşıyır. "Bulanma" isə "bulanmaq" felindən əmələ gəlmişdir və "qarışmaq", "aydın olmayan vəziyyətə düşmək" mənalarını ifadə edir. Beləliklə, "ürəkbulanması" mədənin qarışması və narahatlığından yaranan xoşagəlməz hissiyyatı ifadə edir. "Öyümə" sözü isə daha çox köhnəlmiş bir ifadə olub, eyni mənanı ifadə etsə də, müasir tibb leksikonunda "ürəkbulanması" termini daha çox işlədilir.