Üzüyumşaqlıq (sifət, danışıq dili): Üzüyumşaq adamın xasiyyəti.
Daha geniş və dəqiq izah: Üzüyumşaqlıq, əsasən danışıq dilində işlənən bir sifət olub, insanın xarakterinin müəyyən xüsusiyyətlərini ifadə edir. Bu xüsusiyyətlər bir-birinə yaxın, lakin fərqli mənalar daşıyır. Üzüyumşaqlıq, bir tərəfdən, həddindən artıq sakitlik, təmkinlilik, hətta passivlik kimi başa düşülə bilər. Belə adamlar münaqişələrdən, qarşıdurmalardan qaçır, öz fikirlərini sərt və açıq şəkildə ifadə etməkdən çəkinirlər. Onlar sakit, özünə qapanmış, az sözlü və ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqəyə girməkdə çətinlik çəkə bilərlər.
Digər tərəfdən isə, üzüyumşaqlıq, insanın həddən artıq səmimiyyətsizliyi, yalançılığı və ikiüzlülüyü ifadə edə bilər. Bu mənada, üzüyumşaq insan xarici görünüşünün əksinə olaraq, içdən fərqli fikir və hisslər daşıyır, öz həqiqi üzünü görməzlikdən gəlir və başqalarını aldatmağa çalışır. Bu mənada üzüyumşaqlıq yalnız sakitlik deyil, həm də müəyyən dərəcədə fırıldaqçılıq mənasını daşıyır.
Etimalogiyası: Sözün etimologiyası tam olaraq aydın deyil, lakin "üzüyümşaq" sözünün "üzüy" və "yumşaq" sözlərinin birləşməsindən yaranmış olması ehtimal edilir. "Üzüy" sözü bu kontekstdə "üz" və ya "sim" mənasında işlənir - yəni insanın görünüşü, xarici təsiri. "Yumşaq" isə xarakterin yumşaqlığını, sərt olmamasını ifadə edir. Beləliklə, "üzüyümşaq" adamın görünüşünün yumşaq və səmimiliyə uyğun olmaması, xarici gözəl və səmimiliyə görünüşünün arxasında başqa bir gerçəkliyin gizləndiyi fikrini əks etdirir.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- O, çox üzüyumşaq bir insandır, heç kimə əsl fikirlərini demir.
- Onun üzüyumşaqlığı hamını aldatdı.
- Sözləri şirin, əməlləri acı olanlar üzüyumşaq adamlardır.
- Üzüyumşaqlığı ilə məşhur idi, heç kim ona inanmırdı.