Məsarif (ər. “məsrəf” sözünün cəm halı) – İsraf, xərc, xərclənən miqdar, pul xərcləri, əmək və vəsait sərf olunması deməkdir. Əsas mənası müəyyən bir məqsəd üçün sərf olunan maddi və ya mənəvi resursları, xüsusilə də pul vəsaiti xərclərini ifadə edir. Lüğətdəki qısa izah kifayət qədər ümumi olsa da, məsarif termini daha geniş kontekstlərə malikdir.
Məsarif termini sadəcə “xərc” sözünün sinonimi kimi deyil, həm də konkret bir məqsədə yönəlmiş, planlaşdırılmış və ya hesablanmış xərclər sistemini ifadə edə bilər. Məsələn, "ev tikintisinin məsarifi", "səfərin məsarifi", "şirkətin illik məsarifi" kimi ifadələrdə xərclərin miqdarı ilə yanaşı, onların təşkili və idarə olunması da nəzərdə tutulur. "Yol məsarifi" misalında olduğu kimi, müəyyən bir fəaliyyət üçün nəzərdə tutulmuş bütün xərcləri əhatə edir (nəqliyyat, yemək, qalmaq və s.).
Mənasının genişliyi və işlənmə üslubundan asılı olaraq, məsarif termini həm rəsmi, həm də qeyri-rəsmi dillərdə işlənə bilər. Rəsmi sənədlərdə, hesabatlarda, büdcələrdə daha dəqiq və hesablanmış xərcləri ifadə edərkən, qeyri-rəsmi danışıqda daha ümumi mənada, sadəcə xərc kimi işlənə bilər. Məsələn, "Bu ay məsarifim çox oldu" ifadəsi, konkret bir hesabatı deyil, ümumi xərc səviyyəsini bildirir.
Etimalogiyasına gəldikdə, sözün ərəb dilindən (“məsrəf”) götürülmüş "məsarif" cəmi halı olduğunu qeyd etmək lazımdır. Ərəb dilindəki “məsrəf” “xərc etmək, sərf etmək” mənasını verir, “məsarif” isə bu hərəkətin nəticəsini, yəni xərclərin özlərini ifadə edir. Beləliklə, Azərbaycan dilinə əsas mənasını tam şəkildə əks etdirən bir söz kimi daxil olmuşdur.