Mütəkəbbirlik — İslam dinində və ümumilikdə etikada özünü başqalarından üstün tutma, lovğalanma, böyüdüb göstərmə, həddən artıq özünəinam və ya qürur hissi ilə səciyyələnən bir xüsusiyyətdir. Kökündə ərəb dilindəki "kəbər" (كبر) felindən törəmiş "mütəkəbbir" sözü "böyüyən", "özünü böyük göstərən" mənasını verir. Bu, sadəcə özünü əhəmiyyətli hiss etmək deyil, başqalarını alçaltmaq, onların fikirlərini və hisslərini nəzərə almamaq, özünü həqiqətən olduğundan üstün qəbul etmək və nümayiş etdirməklə xarakterizə olunur. Mütəkəbbirlik, xüsusiyyətin ağırlığına görə, lovğalıqdan tutmuş məğrurluğa, dikbaşlığa və hətta təkəbbürə qədər müxtəlif şəkildə özünü göstərə bilir.
Mütəkəbbirlik, fərdi səviyyədə insanın sosial əlaqələrini zədələyir, başqaları ilə sağlam münasibətlər qurmasına mane olur. Cəmiyyət səviyyəsində isə ədalətsizliyə, ayrı-seçkənliyə və qarşıdurmalara səbəb ola bilər. İslam dinində mütəkəbbirlik pislənilən əxlaqi xüsusiyyətlərdən biridir və Allaha qarşı təkəbbür sayılır, çünki yalnız Allahın özünü böyük göstərməyə haqqı vardır. Digər dinlərdə də mütəkəbbirlik ümumiyyətlə mənfi qarşılanır.
Cümlə içərisində istifadəsi nümunələri:
- Onun mütəkəbbirliyi hər kəsi bezdirmişdi.
- Mütəkəbbirlik insanı yalnızlığa aparar.
- Heç kimin mütəkəbbirliyini bağışlamazdı.
- Uğursuzluqdan sonra mütəkəbbirliyi yerinə təvazökarlıq göstərdi.
- Sözləri içindəki mütəkəbbirliyi əks etdirirdi.
Mütəkəbbirliyin əks təzahürü təvazökarlıqdır. Təvazökar insan öz qabiliyyətlərini və nailiyyətlərini şişirtmir, başqalarına hörmət edir və onların fikirlərini qiymətləndirir. Mütəkəbbirliklə təvazökarlıq arasındakı fərq, özünə və başqalarına münasibətdəki yanaşmada aydın şəkildə görünür.