Obertón [alm. Obertone] musiqi terminidir. Əsas tonun üstünə əlavə olaraq yaranan və ona xüsusi rəngarənglik, səs tembri verən, daha yüksək tezlikli tonları ifadə edir. Bu əlavə tonlar, əsas tonla birlikdə səslənir və ona harmonik zənginlik qatır.
Obertónlar əsas tonun harmonik seriyasının üzvləridir, yəni tezlikləri əsas tonun tezliyinin tam ədəd qatlarıdır. Məsələn, əgər əsas tonun tezliyi 100 Hz-dirsə, obertónlar 200 Hz, 300 Hz, 400 Hz və s. tezliklərdə səslənəcək. Bu harmonik tonların intensivliyi və sayı səs mənbəyinin növündən və onun vibrasiya xüsusiyyətlərindən asılıdır. Səsin "rəngini" və "dokusunu" müəyyənləşdirən məhz bu obertónlardır.
Obertónların insan səsində də, müxtəlif musiqi alətlərində də əhəmiyyəti böyükdür. Məsələn, skripkada çalınan bir nota əsas tonla yanaşı bir sıra obertónlar da əlavə olunur, bu da skripkanın səsinə xas olan zənginliyi yaradır. İnsan səs tellərinin vibrasiyası da müxtəlif obertónlar yaradır ki, bu da müğənninin səsinin fərdiliyini müəyyən edir. Müxtəlif vokal texnikaları bu obertónları idarə etməyə və səsə müxtəlif çalarlar verməyə imkan verir.
Bəzi musiqi üslublarında, xüsusilə də müasir eksperimental musiqidə, obertónlar müstəqil səs kimi istifadə oluna bilər. Bəzi musiqiçilər xüsusi texnikalarla bu obertónları vurğulayaraq qeyri-adi və maraqlı səs effektləri yaradırlar.
Qısacası, obertón əsas tonun müşayiətçisi olaraq onun keyfiyyətini, zənginliyini və fərdiliyini müəyyən edən, əsas tondan yüksək tezlikli harmonik tonlardır. Onların təhlili və istifadəsi həm musiqi nəzəriyyəsində, həm də praktikasında mühüm rol oynayır.