Ovsunçu sözü Azərbaycan dilində köhnə bir sözdür və əsasən ovsunçuluqla məşğul olan şəxsi ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "cadugər, pitikçi" kimi tərcüməsi verilsə də, daha geniş və dəqiq bir izah təqdim etmək mümkündür. Ovsunçu, mistik qüvvələrə malik olduğuna inanılan, müxtəlif üsullarla – təbii elementlərdən, sehrli sözlərdən, simvollarından və ya digər vasitələrdən istifadə edərək, insanların və ya hadisələrin gedişatına təsir etməyə çalışan bir şəxsdir. Bu təsir həm müsbət (məsələn, xəstəliyin müalicəsi, bəxtin açılması), həm də mənfi (məsələn, lənət, xəstəlik göndərmə, zərər vurma) məqsədlərə yönəldilə bilər.
Ovsunçuluqla əlaqəli digər terminlərlə (cadugər, pitikçi, sehrbaz və s.) müqayisədə ovsunçunun spesifik xüsusiyyəti, ovsun adlanan xüsusi sehrli praktikaların tətbiqinə daha çox diqqət yetirməsidir. Cadugər daha geniş bir anlayış olub, müxtəlif sehrli qabiliyyətlərə sahib ola bilən bir şəxsi ifadə edir, pitikçi isə əsasən xəstəliklərin müalicəsi ilə məşğul olan bir növ ovsunçudur. Sehrbaz termini isə daha çox əyləncə və tamaşa məqsədilə sehrli hərəkətlər edən şəxslərə aid edilir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("İlan ovsunçudan qorxan kimi [Veysəl] də məni görəndə dili girir qarnına") ovsunçunun qorxu doğuran bir varlıq olduğu vurğulanır. Bu, ovsunçunun ictimai qavrayışının mənfi olduğunu göstərir. Ovsunçuların güclərinə inanılan əhali arasında, onlar həm hörmət, həm də qorxu hissləri oyadırlar. Bu cür qarışıq münasibət, ovsunçuların ictimai mövqeyinin mürəkkəbliyini aydın şəkildə göstərir.
Sözün etimologiyasına gəldikdə, "ovsun" kökü "ov" (tutmaq, ələ keçirmək) və "sun" (güc, qüvvə) komponentlərindən törəyə bilər ki, bu da ovsunçunun sehrli güclərlə hədəfi ələ keçirmək qabiliyyətinə işarə edir. "-çu" şəkilçisi isə həmin işlə məşğul olan şəxsi bildirir. Beləliklə, ovsunçu sözü, etimoloji baxımdan da, sehrli gücə sahib olan və bu gücü tətbiq edən şəxsi təsvir edir.