Öyrəncək sözü Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "bax öyrəncəkli" ifadəsinin bir hissəsi kimi qeyd olunur. Lakin bu, sözün tam mənasını əks etdirmir. Öyrəncək, əslində, köhnə və nadir istifadə olunan bir sözdür, əsasən köhnə ədəbiyyat nümunələrində rast gəlinir. Mənşəcə türk dillərinə aid olan bu sözün kökü "öyrən-" felindən törəmədir və "öyrənməkdə olan", "təcrübəsiz", "təlim keçən", "yeni başlayan", "təzəcə öyrənən" mənalarını ifadə edir. Lakin, sadəcə "öyrənən" mənasından daha çox, bu öyrənmənin bir qədər acizlik və səriştəsizliklə müşayiət olunduğunu, hələ tam səriştəyə çatmadığını ifadə edir. Beləliklə, öyrəncəyin mənası kontekstdən asılı olaraq nüanslar əldə edə bilir.
Misal olaraq, Mir Cəlalın "A kişi, sən onların evini yıxırsan. Öyrəncək olurlar." cümləsindəki "öyrəncək olurlar" ifadəsi, evlərinin yıxılması səbəbindən insanların yalnız evsiz qalmadıqlarını, həm də yeni ev tikmək, öz həyatlarını yenidən qurmaq üçün çətinliklə üzləşdiklərini, bu işdə təcrübəsiz olduqlarını və aciz qaldıqlarını ifadə edir. Bu mənada, "öyrəncək" sözü "məhrum", "aciyəz", "çətinlik çəkən" kimi mənalar da qazanır.
Başqa bir kontekstdə isə, məsələn, "o, hələ sənətkarlıqda öyrəncəkdir" cümləsində, "öyrəncək" sözü sənətkarlığın əsaslarını yeni öyrənən bir şəxsi təsvir edər. Bu halda, "tələbə", "şagird", "mütəxəssis olmayan" kimi ifadələrlə əvəz oluna bilər, lakin "öyrəncək" sözü təkcə təcrübəsizliyi deyil, həm də bu təcrübəsizliyə bağlı potensial acizliyi daha qabarıq şəkildə ifadə edər.
Qısacası, "öyrəncək" sözü "öyrənən", "təcrübəsiz", "yeni başlayan" mənaları ilə yanaşı, kontekstdən asılı olaraq "aciyəz", "çətinlik çəkən", "məhrum" kimi mənaları da özündə ehtiva edən, zəngin məna çalarlarına malik köhnə bir leksik vahiddir. Onun istifadəsi müasir Azərbaycan dilində nadir olsa da, ədəbiyyatda və tarixi mətnlərin təhlilində əhəmiyyətli rol oynayır.