Özgə (özgə) sifət. 1. Başqa, digər, fərqli. Bu söz, əsasən, müəyyən bir şeydən ayrı olan, ona uyğun gəlməyən, fərqlənən obyekt və ya hadisəni bildirir. Məsələn, "özgə məsələ" ifadəsi müzakirə olunan mövzudan fərqli, ayrıca bir məsələni ifadə edir. "Özgə vaxt gələrsən" cümləsində isə "özgə" sözü "başqa zaman", "daha sonra" mənasında işlənir. Bu mənada "özgə" sözü "sonra", "bir başqa vaxt" kimi ifadələrlə sinonimdir.
2. Bundan əlavə, dəxi, üstəlik, həmçinin. Bu istifadə daha az rast gəlinən, ədəbi üslub üçün xas olan bir mənadır. "Yusif şahda həzar günə özgə eyblər tapdılar" misalında olduğu kimi, "özgə" sözü əvvəlki fikrə əlavə olaraq yeni, əlavə bir məlumat vermək üçün işlənir. Bu mənada "özgə" sözü, "əlavə olaraq", "üstəlik", "daha nələr var ki…" kimi ifadələrlə sinonimdir.
Etimalogiyası: "Özgə" sözünün kökü türk dillərində geniş yayılmış "öz" əvəzliyi ilə bağlıdır. "Öz" – mənsubiyyət bildirən bir əvəzlikdir. "Özgə" isə bu əvəzliyə "gə" (mənası müxtəlif variantlarda təklif edilə bilsə də, bu kontekstdə "fərqli", "ayrı" mənalarında düşünülə bilər) əlavəsi ilə meydana gəlib. Beləliklə, sözün mənası "özündən başqa", "özünə məxsus olmayan" kimi başa düşülə bilər.
İstifadə nümunələri:
- O, özgə bir dünyaya qərq olmuşdu.
- Özgə bir yol seçmək lazımdır.
- Bu işdə özgə problemlər də var.
- Həmin hadisədən sonra, özgə fikirlər onu narahat etməyə başladı.
- Söhbət zamanı özgə bir mövzuya toxundu.