Pıqqapıqla sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və qaynayıb coşan mayenin xarakterik səsini ifadə edir. "Pıq-pıq" onomatopeik bir ifadədir, yəni səsin təqlididir. Sözün əsasını təşkil edən "pıq" morfeminin təkrarı səsin davamlılığını, ritmik təkrarını vurğulayır. Bu, sadəcə qaynama hərəkətini deyil, həm də həmin qaynama prosesinin şiddətini, güclü bir şəkildə coşmasını ifadə edir. "Pıqqapıqla" qaynar suyun, ya da qaynama nöqtəsinə çatan mayenin səs-küylü, coşqun şəkildə qaynamasını təsvir etmək üçün işlənir.
Sözün etimologiyası onomatopeyanın təsiri altında yaranmışdır. Yəni sözün mənşəyi səs təqlidi əsasında formalaşmışdır. Bu cür sözlər dilə səslərin təbii təqlidindən yaranır və mədəniyyətdən mədəniyyətə, dildən dilə fərqlənə bilir. Ancaq "pıqqapıqla"nın ifadə etdiyi qaynar mayenin səsi universal olaraq çoxlu dillərdə oxşar onomatopeik ifadələrlə təsvir edilir.
Misal olaraq, "Səməni qazanı pıqqapıq qaynayırdı" cümləsində "pıqqapıqla" zərfi qaynama hərəkətinin xarakterini və şiddətini dəqiqləşdirir. "Qaynayırdı" fellə birlikdə işlənməsi, qaynama prosesinin səs-küyünün və coşqunluğunun tam olaraq qavranılmasına imkan verir. Başqa cümlələrdə də məsələn, "Su pıqqapıq qaynayaraq daşdı", "Qazan pıqqapıq qaynadı" və s. cümlələrdə eyni funksiyanı yerinə yetirir.
Qısacası, "pıqqapıqla" sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının onomatopeik ifadələrindən biridir və qaynama prosesinin canlı, obrazlı təsvirinə xidmət edir. Onun mənası yalnız "qaynama" deyil, "coşqun, səs-küylü qaynama"dır.