Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "pis-pis" sözü əsasən "pis" sifətinin çoğul formasına istinadən, çoxluq bildirən bir halda izah olunur. Lakin bu izah tam deyil və sözün istifadə dairəsini əhatə etmir. "Pis-pis" sadəcə "bir neçə pis şey" mənasını verməkdən daha çox, həmin pisliklərin intensivliyini, miqdarını və ya ardıcıllığını vurğulayan bir ifadədir. Həmçinin, "pis-pis" ifadəsi dəqiq bir sayı ifadə etmir, daha çox keyfiyyət və təkrarın miqdarını əks etdirir.
Sözün mənşəyi, "pis" sifətinin təkrarlanması ilə əlaqədardır. Təkrar vasitəsilə ifadənin emosional gücü artırılır, "çoxlu pis şeylər" mənasından daha çox "dəhşətli dərəcədə pis, çoxlu və ardıcıl olaraq pis" kimi bir anlam qazanır. "Pis-pis işlər", "pis-pis hərəkətlər", "pis-pis sözlər" ifadələrində bu intensivlik aydın görünür. Bu ifadələr sadəcə "pis işlər", "pis hərəkətlər", "pis sözlər" deyil, daha çox "ardıcıl olaraq edilən pis işlər", "bir-birinin ardınca törədilən pis hərəkətlər", "saymaqla bitməyən pis sözlər" mənasını verir.
Misal olaraq verilən "[Mirpaşa:] Mahmud qoşulub pis adamlara" cümləsində "pis adamlara" deyil, "pis-pis adamlara" deseydik, bu, Mahmudun əhatəsinə düşdüyü insanların sayının çoxluğundan və onların hər birinin ayrı-ayrı şəkildə pis olduğundan, yəni hər birinin pislik dərəcəsinin yüksək olduğundan xəbər verərdi. Sadəcə "pis adamlar" ifadəsi qrupun ümumi pisliyini ifadə edərkən, "pis-pis adamlara" ifadəsi hər bir adamın ayrı-ayrı pisliyini vurğulayır və bu pisliklərin miqdarını artırır.
Beləliklə, "pis-pis" sözü, sadə bir çoğul forma olmaqdan kənara çıxaraq, intensivlik, ardıcıllıq və miqdarı vurğulayan bir ifadə kimi təhlil olunmalıdır. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas mahiyyəti pisliyin yüksək dərəcədə və ya təkrar olaraq baş verməsidir.