Pozuq (sif.) - Əsas mənası "tam, bütöv, düzgün olmayan" və ya "yararsız hala salınmış" deməkdir. Bu sıfat, müxtəlif kontekstlərdə, həm fiziki obyektlərin, həm də mənəvi, intellektual və ya sosial hadisələrin qüsurlu və ya natamam halını ifadə edir. Kökləri qədim türk dillərinə gedib çıxır və "pozmaq" felindən törəmişdir.
1. Fiziki Pozuqluluq: Bu mənada "pozuq" sözü bir şeyin tamlığının, bütövlüyünün pozulmasını, xarab olmasını, yıpranmasını bildirir. Məsələn, "pozuq stul", "pozuq yol", "pozuq səs yazısı" ifadələrində olduğu kimi. "Sətirdə pozuq yeri oxumaq olmur" cümləsindəki istifadə bu mənaya uyğundur - yazı sətirindəki qüsurlar oxumağı çətinləşdirir. "Pozuq" burada fiziki bir ziyanı, qaralanmanı, silinmanı və ya başqa bir növ deformasiyanı nəzərdə tutur.
2. Mənəvi, intellektual və ya Sosial Pozuqluluq: "Pozuq" sözü həm də mənəvi, intellektual və ya sosial sahələrdəki qüsurları, düzgün olmayan vəziyyətləri ifadə etmək üçün işlənir. Məsələn, "pozuq münasibət", "pozuq düşüncə tərzi", "pozuq cəmiyyət" ifadələrində olduğu kimi. Bu kontekstdə "pozuq" bərbad, təhrif edilmiş, normaldan kənara çıxmış, düzgün olmayan deməkdir. "Düzgün tələffüz edilməyən" ifadəsinin "pozuq" sözü ilə ifadə olunması bu mənaya uyğundur – tələffüz qaydalarına uyğun olmayan, səhv tələffüz.
Etimologiya: "Pozuq" sözünün əsası "pozmaq" felindədir. "Pozmaq" isə bir şeyi dağıtmaq, xarab etmək, bütövlüyünü pozmaq mənasını verir. Bu felin sıfat şəklinin törəməsi olaraq "pozuq" sözü mövzunun qüsurlarını, natamamlığını və ya yararsız halını vurğulayır.