Pürhəvəs sifəti farsca "pür" (tam, dolu) və ərəbcə "həvəs" (istək, həvəs, arzu) sözlərindən əmələ gəlmiş bir birləşmədir. Lüğətlərdə sadəcə "çox həvəsi olan; həvəsli" kimi izah edilməsinə baxmayaraq, mənası daha çoxluq, şiddət və tutku təsiri ehtiva edir. Yəni, sadəcə həvəsli olmaqdan daha çox, həvəsinin şiddəti, coşqunluğu və dərinliyi vurğulanır.
Pürhəvəslik, hər hansı bir işə, məşğuliyyətə, fəaliyyətə və ya hətta bir insana qarşı duyulan güclü, dərin və tam bir həvəs, şövq və arzudur. Bu həvəs adi bir maraqdan fərqli olaraq, şəxsiyyətin bir hissəsinə çevrilmiş, həyat tərzini formalaşdıran bir xüsusiyyət kimi təzahür edir.
Misal olaraq, "pürhəvəs oxucu" deyəndə, sadəcə kitab oxumağı sevən deyil, oxumağa qılgınmış, hər fürsətdə oxuyan, oxumaqdan zövq alan, oxumaqdan həzz alan bir insan nəzərdə tutulur. Eyni şəkildə, "pürhəvəs bir rəssam" deyəndə, rəssamlığa sadəcə marağı olan deyil, rəssamlığa tam həsr olunmuş, sənətinə tutkuyla bağlı olan bir insan nəzərdə tutulur.
Cümlədə işlənməsinə dair nümunələr:
- O, pürhəvəs bir bağban idi və bağçasına günün çox hissəsini sərf edərdi.
- Pürhəvəs şəkər yeyən uşaq tezliklə xəstələnə bilər.
- Pürhəvəs bir tədqiqatçı olaraq, o, yenilikləri həmişə izləyirdi.
- Pürhəvəs şerə mübtəla olan qız, özünü tamamilə şerə həsr etmişdi.
Qısaca, pürhəvəs sözü sadəcə "həvəsli" mənasını verməkdən daha çox, bu həvəsin şiddətini, dərinliyini və tutku xarakterini vurğulayır. Mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, həmişə güclü və tam bir həvəs təsiri daşıyır.