Rənc sözü fars mənşəlidir və əsasən klassik ədəbi dilin leksikasına aiddir. Müasir Azərbaycan dilində istifadə tezliyi nisbətən azdır, daha çox ədəbi əsərlərdə və poetik üslubda rast gəlinir. Lüğətlərdə əsasən "əziyyət, zəhmət" mənasında izah olunsa da, mənası kontekstdən asılı olaraq müəyyən dərəcədə dəyişə bilir.
Əsas mənası: Fiziki və ya mənəvi əziyyət, zəhmət, çətinlik, qayğı, kədər. Bu mənada "rənc" sözü ağır bir yük, çətinlik, məşəqqət hissi ilə əlaqələndirilir. Məsələn, "Uzun yol səfəri böyük rənc gətirdi" cümləsində fiziki yorğunluq və əziyyət ifadə olunur. Yaxud "Valideynlərinin rəncini çəkmədən böyüyüb" cümləsində isə uşaqlıq dövründə valideynlərinin qayğılarını, əziyyətlərini görməmək nəzərdə tutulur.
Genişləndirilmiş məna: Bəzi hallarda "rənc" sözü daha incə bir məna da ifadə edə bilər: məsələn, "qayğı", "kədər" və ya "əzab" kimi hissləri təsvir edərkən. "Qəlbinə rənc düşdü" kimi bir ifadədə daha çox mənəvi əziyyət, kədər və ya narahatlıq nəzərdə tutulur. Burada fiziki bir yükdən daha çox, mənəvi bir təsir, ruhi bir sarsıntı ifadə olunur.
Cümlə içində istifadəsi: "Rənc" sözü əsasən müəyyən bir əziyyətin və ya kədərin şiddətini, ağırlığını vurğulamaq üçün istifadə olunur. Misal olaraq, gətirilən şeir parçasında ("Ah, bizlər çocuq ikən nə qədər; Vermişik valideynə rəncü kədər!") uşaqlıq dövründə valideynlərə verilən əziyyətlərin miqdarı, onlara çatdırılan kədərin və qayğının ağırlığı ifadə olunmaqdadır. Bu mənada "rənc" sözü "kədər" sözü ilə birlikdə istifadə edilərək, mənanı daha da gücləndirir.
Sinonimləri: "Rənc" sözünün sinonimləri arasında "əziyyət", "zəhmət", "məşəqqət", "qayğı", "kədər", "əzab" və s. sözləri göstərmək olar. Ancaq bu sinonimlərin hamısı "rənc" sözünün ifadə etdiyi bütün mənaları tam əhatə etmir. "Rənc" sözü daha çox ədəbi və klassik üslubda istifadə olunan, daha zərif və ifadəli bir sözdür.