Rəsmiyyət sözü ərəb mənşəlidir və əslində "rəsm" (şəkil, obraz, naxış, qayda) sözündən törəmişdir. Lüğətlərdəki sadə izahı – "bir iş yerinə yetirildiyi zaman tələb olunan şərtlər, qayda və üsullar; bir işin rəsmi cəhəti" – tam əhatəli deyil. Rəsmiyyət anlayışı daha geniş və çoxqatlıdır. O, sadəcə qayda və üsulları deyil, həm də bu qayda və üsulların icrası zamanı gözlənilməsi vacib olan formal xüsusiyyətləri, davranış protokollarını, sənədləşməni, iyerarxiyanı və əlaqələrin rəsmi xarakterini əhatə edir.
Rəsmiyyətin tətbiqi müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edir. Məsələn, dövlət qurumlarında rəsmiyyət inzibati prosedurları, qanunvericiliyə uyğunluğu, sənədləşmənin ciddiliyini, vəzifə bölgüsünü ifadə edir. Biznes mühitində rəsmiyyət müqavilələrin bağlanması, hesabatların təqdim edilməsi, protokolların gözlənilməsi kimi məsələləri əhatə edir. Sosial həyatda isə, rəsmiyyət mərasimlər, görüşlər, rəsmi ünsiyyət formaları kimi anlayışları özündə birləşdirir. Bu kontekstlər arasında rəsmiyyətin səviyyəsi və xüsusiyyətləri fərqlənə bilər.
Rəsmiyyət həm müsbət, həm də mənfi konnotasiyalarla işlənə bilər. Müsbət mənada o, qayda-qanunun hökm sürdüyünü, işlərin səmərəliliyini, şəffaflığı və ədaləti təmin etdiyini göstərir. Mənfi mənada isə, rəsmiyyət bürokratiya, ləngimə, əsassız maneələr, insan amilinin azalması kimi mənfi hallar ilə əlaqələndirilə bilər. Məsələn, "Bu qurumda çox rəsmiyyət var, işlər çox ləng gedir" cümləsində rəsmiyyət mənfi bir hal kimi təqdim olunur. Digər bir nümunə: "Dövlət qurumlarında rəsmiyyətə riayət etmək vacibdir" cümləsində isə rəsmiyyət müsbət bir kontekstdə işlənir.
Qısaca, rəsmiyyət anlayışı qayda-qanun, formalar, prosedurlar, protokollar və davranış normalarının ümumi bir ifadəsidir. Onun mənası və konnotasiyası istifadə edildiyi kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.