Ritorik sifəti yunanca "ῥητορικός" (rhētorikós) sözündən götürülmüşdür və əsl mənası "nəğməkarlıqla bağlı", "nitq sənəti ilə əlaqədar" deməkdir. Lüğətlərdə əsasən iki əsas mənası qeyd olunur: birincisi, nitq sənətinin qaydalarına, retorika elminə əsaslanan deməkdir. Bu mənada ritorik ifadələr, ritorik suallar, ritorik üsullar kimi terminlər işlədilir. Məsələn: "Onun çıxışı ritorik cəhətdən olduqca zəngin idi" cümləsində ritorik sözü nitqin təsirli, incə və ustalıqla qurulduğunu ifadə edir. Ritorik sual isə cavab gözlənilməyən, söhbətə can vermək üçün verilən sualdır.
İkinci mənası isə məcazi mənadadır və "təmtəraqlı", "dəbdəbəli", "süs-bəzək dolu", hətta "boşboğaz" mənalarını ehtiva edir. Bu mənada ritorik sözü əslində həddindən artıq bəzəkli, əsassız iddialı və ya süni görünən ifadələr üçün işlədilir. Məsələn: "Onun ritorik təsvirləri hekayənin mahiyyətini kölgədə qoyurdu" cümləsində ritorik sözü həddindən artıq bəzəkli və əsl mənadan uzaqlaşdırıcı təsvirlərə işarə edir. Bu mənada "ritorik sual" ifadəsinin klassik mənasından fərqli olaraq, məcazi, süni bir əhəmiyyət kəsb edir.
Beləliklə, ritorik sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Bəzi hallarda nitq sənətinin incəliklərini vurğulayır, digər hallarda isə həddindən artıq bəzəkliyi və süniyyəti ifadə edir. Cəlal Cabbarlının əsərlərindəki ictimai fikrin dərinliyinə toxunarkən "ritorik" sözünün ikinci mənası, yəni həddindən artıq bəzəkli ifadələrin əksini verməməsi, fikrin dərinliyinin əsas götürülməsi vacibdir. Əgər Cabbarlının əsərlərindəki təsvirlər həddindən artıq bəzəkli olsaydı, bu halda "ritorik təsvirlər" ifadəsi mənfi bir məna kəsb edərdi. Lakin əsərlərin üzərində təhlil aparılmadan bu cür ümumiləşdirmə etmək düzgün olmaz.