Sevə-sevə: Zərf. Bu söz, həmkarı olan "sevərək" və "istəyərək" zərflərindən daha çox emosional yük daşıyır və hərəkətin icra olunmasında duyulan xoş hissləri, məmnuniyyəti, hətta ehtiramı daha güclü şəkildə ifadə edir. "Sevərək" və "istəyərək" daha çox hərəkətin arzu olunmasını və könüllü olmasını vurğulayırkən, "sevə-sevə" hərəkətin həm könüllü, həm də həzzli, xoş olmasını ifadə edir. Bu zərfin tərkibindəki təkrarlanan "sevə" hissəsi emosional təsiri artırır və hərəkətin dərin bir məmnuniyyət və həzz hissi ilə yerinə yetirildiyini göstərir. Mənası yalnız "sevərək", "məhəbbətlə" ilə məhdudlaşmır; hərəkətin xoşluqla, həvəslə, istəklə, şövqlə icra olunduğunu da qabardır.
Misal olaraq, "Füzulini sevə-sevə oxumaq" ifadəsində yalnız Füzulinin əsərlərinə qarşı olan sevgi və hörmət deyil, həm də oxumaq prosesindən duyulan ləzzət, məmnuniyyət və xoş hisslər ifadə olunur. "Onu dinləmişəm mən sevə-sevə" cümləsində isə hərəkətin (dinləmənin) həm könüllü, həm də xoş, həzzli şəkildə baş verməsi vurğulanır. "Gül açıb hər sözü dodaqlarımda" misrasında isə sözlərin dodaqlardan axmasının gözəllik, rahatlıq və zövqlə müşayiət olunduğu ifadə olunur. Bu isə, "sevə-sevə" zərfinin ədəbiyyatda, xüsusən poetik dil istifadəsində neçə qatlı, çoxmənalı ifadə qabiliyyətinə sahib olmasının bariz nümunəsidir.
Etimologiya: Söz, "sev" felinin məsdər halından və "-ə-ə" təkrarlanan əlavəsindən əmələ gəlmişdir. Bu əlavə sözə intensivlik qatır və hərəkətin həzzli şəkildə, məmnuniyyətlə icra olunduğunu göstərir.