Səfa (ər. سَفَا - safā) sözü Azərbaycan dilində zövq, ləzzət, xoş duyğu, nəşə, rahatlıq və firavanlıq kimi mənalarda işlənir. Ərəb mənşəli olan söz, kökünə görə "təmizlik, saf olma, paklıq" mənalarını da ehtiva edir. Bu mənaların bir-birinə bağlılığı, insanın ruhi və fiziki rahatlığı, xoşbəxtliyi və əmin-amanlığı ilə əlaqələndirilir. Yəni, səfa yalnızca qısamüddətli bir hissi deyil, həm də daha geniş, davamlı bir hal və ya vəziyyəti ifadə edə bilər.
Lüğətlərdə əsasən "zövq, nəşə, ləzzət" kimi mənalarının qeyd olunmasına baxmayaraq, "səfa" sözü bir sıra kontekstlərdə daha incə və dərin mənalar da qazana bilir. Məsələn, "səfa sürür" ifadəsi, sadəcə əylənmək deyil, həyatdan tam zövq almaq, rahat və əmin-aman bir həyat sürmək kimi geniş mənalar da əks etdirə bilər. "Səfa tapmaq" ifadəsi isə, çətinliklərin, əziyyətlərin öhdəsindən gəldikdən sonra əldə edilən rahatlıq və sakitliyi ifadə edir.
Sözün feillərlə işlənmə üsulları onun mənasını daha da dəqiqləşdirir. "Səfa görmək" ifadəsi, gözəl bir mənzərədən, təbiətdən, xoş bir hadisədən aldığı ləzzəti, zövqü ifadə edirsə, "səfa vermək" kimsəyə xoşbəxtlik, rahatlıq, əmin-amanlıq bəxş etmək mənasındadır. "Səfa çəkmək" isə, daha çox rahatlıqdan, xoş bir vəziyyətdən tam istifadə etmək, uzun müddət bu vəziyyətdən ləzzət almaq mənasını daşıyır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "səfa" sözü, ümumiyyətlə müsbət emosiyalarla əlaqələndirilir və əksəriyyət hallarda xoşbəxtlik, rahatlıq və əmin-amanlığın ifadəsidir. Ancaq kontekstə görə, məsələn, "səfa sürən həyat", ifadəsində "səfa" sözü həm də bəzən həyatın birtərəfli, monotonluqla davam etməsini də ifadə edə bilər.