Səsləşmə

Səsləşmə: “Səsləşmək” felindən törəmiş isimdir. Əsas mənası, səs vasitəsilə bir-birinə xəbər vermə, siqnal vermə, əlaqə qurma, ünsiyyət qurma və ya əmr vermə hərəkətidir. Bu hərəkət müxtəlif vasitələrlə həyata keçirilə bilər: insan səsi, heyvan səsləri, xüsusi alətlərin səsləri və ya təbii səslər vasitəsilə. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.

Etimalogiyası: Sözün kökü “səsləşmək” felindən gəlir. “Səs” sözü proto-türk dilindəki *ses kökündən törəmişdir və “səs, səs-küy” mənasını verir. “-ləşmə” isə isim şəkilçisidir və hərəkət, proses və ya vəziyyət mənasını ifadə edir. Beləliklə, “səsləşmə” sözü “səs vasitəsilə olan proses” mənasını ifadə edir.

İstifadə nümunələri:

1. Qədim zamanlarda kəndlərdə səsləşmə yolu ilə əhaliyə xəbər çatdırılırdı. (Burada səsləşmə, səs vasitəsilə informasiya ötürülməsi mənasında işlənib.)

2. Quşların səsləşməsi təbiətin özünəməxsus musiqisidir. (Burada səsləşmə, quşların səs çıxarması, qarşılıqlı əlaqəsi mənasında işlənib.)

3. Orkestdə alətlərin səsləşməsi harmonik bir ahəng yaratmışdı. (Burada səsləşmə, eyni zamanda səslənmə, ahəngdar səslənmə mənasında işlənib.)

4. Düşmənin hücumu zamanı səsləşmə sistemi işə düşdü. (Burada səsləşmə, xəbərdarlıq və ya həyəcan siqnalı vermə sistemi mənasında işlənib.)

Fərqləndirmə: Səsləşmə, “səs vermək”, “qarşılıqlı səslənmə”, “əlaqə”, “siqnal vermə” və “ünsiyyət” kimi mənalarla əlaqədardır, ancaq bu sözlərin hamısı səsləşmənin tam sinonimi deyildir. Kontekstdən asılı olaraq, səsləşmənin hansı mənası nəzərdə tutulduğunu anlamaq lazımdır.