Səva sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində işlənən bir sözdür və "savayı" formasının qısalmış variantıdır. "Savayı" isə fars mənşəli olub, əsasən "xaric", "kənarda", "başqa" və ya "istisna olmaqla" mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdə daha çox "istisna" mənası ilə qeyd olunsa da, kontekstdən asılı olaraq "xaric", "kənarda" və ya "başqa" kimi mənalar da qazana bilər. Əsərin misalında olduğu kimi, "Candan səva dəhanına yox nəzri Seyyidin" cümlesinde "səva" sözü "istisna" mənasında işlənir: Seyyidin nəzəri (diqqəti, baxışı) canından başqa hər yerə, hər şeyə yönəlib.
Sözün quruluşuna nəzər salsaq, farsca "savā" (سوا) kökündən törədiyini görərik. Bu kök "başqa", "fərqli", "ayrı" mənalarını verir. "Savayı" isə bu kökün farsca "-i" şəkilçisi ilə əlavə olunmuş formasıdır. Bu şəkilçi ismin mənsubiyyət və ya nisbət bildirən funksiyaya malikdir. Beləliklə, "savayı" sözü "başqa olan", "fərqli olan", "ayrı olan" kimi mənaları əks etdirir. Azərbaycan dilində bu söz daha çox "istisna olmaqla", "xaric" və "kənarda" mənalarında işlənmişdir.
Müxtəlif cümlələrdə "səva" və "savayı"nın işlənməsinə nümunələr:
- Canımdan səva hamı məni tərk etdi. (Canımdan başqa hər kəs məni tərk etdi.)
- Savayı bir neçə nəfər, qalanları gəlmişdilər. (Bir neçə nəfər istisna olmaqla, qalanları gəlmişdilər.)
- O hadisədən savayı başqa bir şey yadımda qalmayıb. (O hadisədən başqa bir şey yadımda qalmayıb.)
- Şəhərin səva yerlərində yaşayır. (Şəhərin kənar yerlərində yaşayır.)
Göründüyü kimi, "səva" və "savayı" sözlərinin mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir, ancaq əsas məna həmişə "fərqlilik", "ayrılıq", "istisna" və ya "xaric olma" konsepsiyası ətrafında formalaşır. Klassik ədəbiyyatda daha çox rast gəlinən bu söz müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda istifadə olunur, yerini daha aydın və sadə sinonimlər tutmuşdur.