Sıldırımlı sifəti, əsasən relyefin təsvirində işlənir və "sıldırım" sözündən törəmədir. "Sıldırım" sözünün özünün etimologiyası qədim türk dillərinə gedib çıxır və dik, qayalıq, uçurumlu yer mənasını verir. Beləliklə, "sıldırımlı" dik, qayalıq və ya uçurumlu ərazilər üçün işlədilən bir sifətdir. Onun mənası sadəcə "sıldırım olan, sıldırım halında olan" deyil, daha çox "çoxlu sıldırımların olduğu", "sıldırımlarla dolu" mənasını ifadə edir. Bu, "sıldırım" sözünün təkrarlanan, çoxluq mənası daşıyan bir kontekstdə işlənməsi ilə əlaqədardır.
Misal olaraq verilən "Ağbulaq kəndi sıldırımlı dağların geniş ətəyində yerləşərək hər tərəfdən meşə ilə əhatə olunmuşdu" cümləsində "sıldırımlı" sözü, Ağbulaq kəndinin yerləşdiyi dağların dik, qayalıq və uçurumlu bir təbiətə malik olduğunu vurğulayır. Yəni, kənd ətrafında bir deyil, bir neçə, bəlkə də çoxlu sayda sıldırım var. Bu sıldırımlar kəndin yerləşməsinə fon yaradır.
Başqa nümunələrə baxaq: "Sıldırımlı qayalar dənizə doğru uzanırdı", "Sıldırımlı yüksəkliklərdən aşağıya baxmaq qorxulu idi", "Sıldırımlı dağların ətəyində qədim bir qala dururdu". Bu cümlələrin hamısında "sıldırımlı" sözü relyefin qeyri-bərabər, dik və təhlükəli bir xüsusiyyətini ifadə edir. Söz, əraziyə dair təsviri daha da gücləndirir və oxucuya daha canlı bir görüntü verir.
Qısacası, "sıldırımlı" sözü sadəcə bir sıldırımın olmasını deyil, çoxlu, təsirli və xarakterik sıldırımların mövcudluğunu ifadə edən bir sifətdir və əsasən təbiət təsvirlərində, xüsusilə dağlıq ərazilərin təsvirində işlədilir.