Sırsıra sözü Azərbaycan dilində buz kristallarının, xüsusilə də axmaqda olan suyun donması nəticəsində əmələ gələn iynəvari və ya nazik, uzundurlu buz lülələrinin adlandırılması üçün işlədilir. Bu lülələr adətən sərin havada, ətraf mühitin temperaturu donma nöqtəsinin altına endikdə, suyun yavaş-yavaş, damcı-damcı axdığı səthlərdə, məsələn, daşların, bina kənarlarının, ağac budaqlarının üzərində əmələ gəlir. Sözün mənası yalnız buz lülələrinin görünüşünü deyil, həm də əmələ gəlmə prosesini əks etdirir.
Etimoloji baxımdan "sırsıra" sözünün mənşəyi tam aydın deyil, lakin "sır" (gizli, görünməz) və ya "sırımaq" (sürüşmək) felləri ilə əlaqələndirilməsi ehtimalı vardır. Sözün "sır" ilə əlaqəsi, buz lülələrinin incə və zərif quruluşunu, sanki gizlincə əmələ gəlməsini ifadə edə bilər. "Sırımaq" felləsi ilə əlaqəsi isə, buz lülələrinin səth üzərində sanki sürüşərək uzanmasını göstərir. Lakin bu təxminlər elmi əsaslandırmaya ehtiyac duyur.
Sözün cümlədə işlənməsinə nümunələr:
- Dağın zirvəsini sırsıra bürümüşdü.
- Qış səhərində pəncərənin kənarında gözəl sırsıralar əmələ gəlmişdi.
- Sırsıralar günəşin şüaları altında parıldayırdı.
- Yağışdan sonra damın kənarında nazik sırsıralar əmələ gəlmişdi.
Göründüyü kimi, "sırsıra" sözü əsasən təsviri mənada, poetik və ya təbiət təsvirlərində işlənir və "buz lülələri", "buz kristalları" kimi daha ümumi ifadələrdən daha rəngarəng və ifadəlidir. Bu sözün, ədəbi dilin xüsusiyyətlərini daha yaxşı əks etdirən, obrazlı bir ifadə olduğunu qeyd etmək vacibdir.