Sidq (ər. صدق - ṣidq) sözü ərəb mənşəli olub, Azərbaycan dilinə dərin köklər salmış bir termindir. Əsas mənası "doğruluq", "səmimilik" və "ürək təmizliyi"dir. Lakin sadəcə həqiqəti söyləmək mənasından daha geniş bir məna kəsb edir. Sidq, söz və əməlin tam uyğunluğunu, daxili inancla xarici davranışın birliyini ifadə edir. Yəni, insanın fikir, söz və əməllərinin tamamilə uyğun olması, yalan və ikiüzlülükdən uzaq olmasıdır. Bu mənada, sidq sadəcə bir həqiqət ifadəsi deyil, həm də dərin bir əxlaqi keyfiyyətdir.
Sidq, bir çox kontekstdə işlənə bilər. Məsələn, "sidqlə sevdi" deyəndə, yalançı və ya maraq üçün olmayan, təmiz, sami bir sevgidən söhbət gedir. "Sidq ilə çalışdı" deyəndə isə, şəxsi maraqları üçün deyil, vicdan və məsuliyyət hissi ilə işlədiyini ifadə edir. "Sidqi-ürəkdən" ifadəsi də məhz bu mənanı daha da gücləndirir: ürəkdən gələn, səmimiliklə dolğun, yalan qarışmamış bir hiss və ya hərəkət.
Ədəbiyyatda sidq sözü çox tez-tez istifadə olunur və əsərlərə dərinlik və inanılıqlılıq qatar. Yuxarıda verilən misralarda ("Bitibdir dağda lalə; Oxşar gül üzdə xalə; Sidqinən sevən ürək; A...") sidq sözü sevginin təmizliyini, sami olmasını vurğulayır. Bu, sadəcə fiziki cəlbə deyil, ruhun dərindən gələn bir bağlanmasını ifadə edir.
Qısacası, sidq sözü Azərbaycan dilində sadəcə bir söz deyil, dərin mənalar daşıyan, əxlaqi prinsipləri əks etdirən və ədəbiyyatda özünə məxsus yeri olan bir termindir. Onun mənasını anlamaq insan münasibətlərini və əxlaqi dəyərləri dərk etmək üçün çox vacibdir.