Sifətcə: Bu söz, əsasən, bir varlığın zahiri və ya daxili xüsusiyyətlərinin keyfiyyətini ifadə edən bir əlavədir. "Sifət" sözündən törəmiş olaraq, bir şeyin "sifət"inə, yəni görünüşünə, xarici formasına, xüsusiyyətlərinə, və ya fiziki quruluşuna aid olan keyfiyyəti göstərir. Sadəcə "üz" mənasında deyil, daha geniş bir mənada işlənir. "Sifətcə" sözü, müqayisə etmə yolu ilə, şəxsiyyətin müəyyən bir keyfiyyətini vurğulayır. Məsələn, "boyca uca" kimi, boy uzunluğunun müqayisə olunmasına əsaslanır və eyni şəkildə digər xüsusiyyətlərlə də əlaqələndirilə bilər (məsələn, ağılcə, bacarıqcə, güccə, və s.).
Etimologiya: Söz "sifət"dən törəmişdir. "Sifət" sözü ərəb mənşəlidir və "xüsusiyyət, keyfiyyət, forma" mənalarını verir. "Sifətcə" isə bu kökdən törəyərək, bir şeyin keyfiyyətini, və ya xüsusiyyətini bildirən bir əlavə halını ifadə edir.
İstifadə nümunələri:
1. "Musa vücudca sağlam, boyca uca və sifətcə yapışıqlı idi." Bu cümlədə "sifətcə yapışıqlı" ifadəsi Musanın xarici görünüşünün, sifətinin yapışıqlı olduğunu, yəni gözəl, cəlbedici və ya xoşagəlməz bir şəkildə cəlb edici olduğunu göstərir. Yapışqanlıq burada konkret fiziki bir keyfiyyət deyil, daha çox ümumi bir estetik təəssüratdır.
2. "O, ağılcə zəif, amma qəlbcə təmiz idi." Bu cümlədə "ağılcə" və "qəlbcə" sözləri "sifətcə"yə bənzər bir quruluşda işlənmişdir və müvafiq olaraq zihin və ürək keyfiyyətlərinə işarə edir.
3. "Ev ölçücə kiçik, amma dizaynca zərif idi." Bu nümunədə isə ölçü və dizayn keyfiyyətləri müqayisə olunur və "cü" əlavəsi bu müqayisəni vurğulayır.
Qısacası, "sifətcə" sözü bir şeyin xarici görünüşü, fiziki xüsusiyyətləri və ya ümumi keyfiyyəti ilə bağlı olan bir əlavədir və müxtəlif kontekstlərdə fərqli mənalarda işlənə bilər. Onun mənası həmişə kontekstdən asılıdır.