Skleroz [yun. skleros – bərk] termini tibbdə bir sıra xəstəlikləri təsvir etmək üçün istifadə olunan ümumi bir termindir. Əsasən, müxtəlif orqan və toxumalarda normal toxumanın yerini sərtləşmiş, lifli birləşdirici toxumanın tutması ilə səciyyələnir. Bu proses əsasən əvvəlki toxumanın tərkibində olan spesifik hüceyrələrin və ya maddələrin itkisi və onların yerini kollagen lifli toxumanın alması ilə nəticələnir. Sklerozun əmələ gəlməsi müxtəlif səbəblərdən, o cümlədən iltihab, travma, qocalma və ya genetik amillərdən asılı ola bilər.
Sklerotik dəyişikliklər orqanın funksiyasını pozur, çünki normal toxuma əvəz olunur və orqanın quruluşunu dəyişir. Bu dəyişikliklər həm mikroskopik səviyyədə, həm də makroskopik səviyyədə müşahidə oluna bilər. Məsələn, qaraciyər sklerozu (sirroz) qaraciyər toxumasının sərtləşməsi ilə xarakterizə olunur və qaraciyərin normal funksiyasının pozulmasına gətirib çıxarır. Beyində sklerotik dəyişikliklər isə neyronların zədələnməsi və yerini glial toxumanın tutması ilə müşahidə oluna bilər, bu da müxtəlif nevroloji xəstəliklərə səbəb olur.
Skleroz termini bir çox xəstəlik adının tərkib hissəsi kimi işlənir. Məsələn, "multipl skleroz" (MS) mərkəzi sinir sisteminin demielinizasiya xəstəliyidir. "Kardial skleroz" ürək əzələsinin sərtləşməsini, "böyrək sklerozu" isə böyrək toxumasının sərtləşməsini ifadə edir. Termin konkret xəstəliyin təsvirində istifadə olunarkən, həmişə onun hansı orqanı və ya toxumanı əhatə etdiyini aydınlaşdırmaq vacibdir.
Yekun olaraq, sklerozun mənası sadəcə "bərklik" deyil, həm də bu bərkliyin əmələ gəlmə səbəbləri, təsiri və yerləşdiyi orqan və ya toxuma ilə bağlıdır. Müxtəlif kontekstlərdə skleroz termini fərqli xəstəliklərin müəyyən bir əlamətini ifadə etmək üçün istifadə olunur və tam dəqiq mənanı anlamaq üçün kontekstin nəzərə alınması vacibdir.