Suverenlik (lat. superanus – ən yüksək, ali) bir dövlətin öz ərazisi, əhalisi və daxili işləri üzərində ali və müstəqil hakimiyyətə malik olması, başqa dövlətlərin müdaxiləsindən azad olması deməkdir. Bu, həm daxili, həm də xarici suverenliyi əhatə edir.
Daxili suverenlik dövlətin öz ərazisi və əhalisi üzərində ali hakimiyyətinə, qanunvericilik, icra və məhkəmə hakimiyyətinin tam və müstəqil şəkildə həyata keçirilməsinə aiddir. Heç bir daxili qüvvə və ya qrup suveren dövlətin ali hakimiyyətinə meydan oxumamalıdır. Bu, dövlətin konstitusiyası və qanunları ilə tənzimlənir.
Xarici suverenlik isə dövlətin beynəlxalq hüquq çərçivəsində digər dövlətlərlə bərabər hüquqluluğuna, öz xarici siyasətini müstəqil şəkildə müəyyənləşdirmə və həyata keçirmə hüququna işarə edir. Başqa dövlətlərin müdaxiləsinə məruz qalmaması, öz ərazi bütövlüyünü və müstəqilliyini qoruması xarici suverenliyin əsasını təşkil edir. Bu, beynəlxalq müqavilələr, diplomatiya və digər beynəlxalq əlaqələr vasitəsilə təmin edilir.
Suverenlik, dövlətin varlığının və fəaliyyətinin əsasını təşkil edən fundamental bir prinsipdir. Bir dövlətin suverenliyinin pozulması beynəlxalq hüququn pozulması kimi qiymətləndirilir. "Suverenlik" sözü müxtəlif kontekstlərə görə müxtəlif cümlələrdə işlədilə bilər: məsələn, "Azərbaycan Respublikası öz suverenliyini qoruyur", "Onların suverenliyinə qarışmaq olmaz", "Müstəqil dövlət suverenliyə malikdir", "Beynəlxalq hüquq suverenliyi müdafiə edir". Bu cümlələrdə suverenlik anlayışı müvafiq olaraq dövlətin müstəqilliyi, toxunulmazlığı, hakimiyyəti və beynəlxalq hüquq çərçivəsindəki mövqeyini ifadə edir.