Süfrə (ərəbcə سفرة - sufra "səyahət, səfər" sözündən törəmişdir) - Əsas mənası "yemək üçün hazırlanmış yer, yemək masası" deməkdir. Lüğətlərdə daha çox yemək stolunun üstünü örtən parça kimi təqdim olunsa da, əslində daha geniş bir məna kəsb edir.
1. Yemək stolunun üstünə, yaxud yerə (məsələn, piknikdə) sərilən, müxtəlif materiallardan (kətan, pambıq, ipək, süni liflər və s.) tikilmiş örtük. Bu mənada "süfrə" sözü həm materiala (məsələn, "kətan süfrə", "pambıq süfrə"), həm də onun bəzəyinə (məsələn, "tikməli süfrə", "nəbati süfrə") görə təsvir oluna bilər. Müxtəlif formaları və ölçüləri mövcuddur: kvadrat, düzbucaqlı, dairəvi və s.
2. Məcazi mənada, "süfrə" sözü bol-bərəkətli, zəngin yemək, qonaqpərvərlik, yaxud yemək verən yer mənasını da verir. Məsələn: "Bu evdə hər zaman bol süfrə olur", "Onların evində süfrə genişdir", "Bayram süfrəsi". Bu mənada "süfrə" konkret bir örtük deyil, yemək və qonaqpərvərliyin simvoludur.
3. Daha geniş mənada isə, "süfrə" birlik, əlaqə, ortaq məkan kimi də qəbul edilə bilər. Məsələn, "Bizim ailəmizdə həmişə səmimiyyət süfrəsi açıqdır" ifadəsində "süfrə" anlayışı ailənin birgə yaşayışını, qarşılıqlı əlaqəsini ifadə edir.
Cümlə nümunələri:
• Bayram süfrəsi gözəl bəzədilmişdi.
• Ana yeni tikməli süfrəsini masa üstünə səydi.
• O, tək başına, sadə bir süfrə arxasında yedi.
• Onların evində həmişə açıq, bol süfrə olurdu.
• Dostluq süfrəsi ətrafında toplaşmışdılar.