SÜQUT (ər. سُقُوط - suqūṭ) - Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmiş bir söz olub, əsas mənası “düşmə”, “aşağı enmə” deməkdir. Lakin bu sadə tərif, sözün zəngin semantik potensialını tam əks etdirmir. Süqut, sadə bir fiziki hərəkətdən (məsələn, bir cismin yuxarıdan aşağıya düşməsi) daha çox, bir sistemin, quruluşun, hakimiyyətin və ya nəzarətin itirilməsi, dağılma, çökmə, tənəzzül və ya məhv olma mənalarını da özündə ehtiva edir. Bu mənada, süqut birdən-birə baş verən bir hadisəni deyil, əksər hallarda zaman içində inkişaf edən bir prosesi ifadə edir.
Sözün işlənmə dairəsi genişdir. Fiziki mənada “daşın süqutu”, “uçakın süqutu”, “ağacın süqutu” kimi ifadələr işlənə bilər. Lakin daha çox məcazi mənada, mürəkkəb sistemlərin və ya sosial qurumların dağılması, tənəzzülü üçün işlənir. Məsələn, “feodalizmin süqutu”, “Roma imperiyasının süqutu”, “təhkimçilik sisteminin süqutu”, “əxlaqi dəyərlərin süqutu” kimi ifadələr bu mənaya uyğundur. Bu cür hallarda süqut, sadəcə bir hadisəni deyil, uzunmüddətli prosesin son nöqtəsini, son nəticəsini bildirir.
Süqut sözü, həmçinin bir şeyin əvvəlki vəziyyətini, nüfuzunu, gücünü və ya əhəmiyyətini itirməsi mənasında da işlənə bilər. Məsələn, “nüfuzunun süqutu”, “səlahiyyətinin süqutu”, “iqtisadiyyatın süqutu” kimi ifadələr bu mənaya nümunədir. Bu hallarda süqut, proqressiv bir tənəzzül, azalma və ya geriləməni ifadə edir.
Qısacası, süqut sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas mahiyyətini bir şeyin tamamilə və ya qismən yox olması, dağılması, tənəzzülü və ya itirilməsi təşkil edir. Bu, fiziki cisimlərə, sosial qurumlara, siyasi sistemlərə və ya hətta mənəvi dəyərlərə aid ola bilər.