Şap-şap sözü Azərbaycan dilində yüngül, dabanı açıq və yastı ayaqqabı növünü bildirir. Etimoloji baxımdan sözün mənşəyi dəqiq müəyyən edilməsə də, "şap" şəkilçisinin hərəkətin sürətli, yüngül və səssizliyini ifadə etməsi ehtimal olunur. Beləliklə, "şap-şap" ayağın yerə dəyərkən çıxardığı yüngül səsin təkrarlanması ilə əlaqələndirilə bilər. Sözün təkrarlanan quruluşu da hərəkətin yüngüllüyünü və sürətini vurğulayır.
Lüğətlərdə verilən "yüngül, dabanı açıq, yastı ayaqqabı" tərifi şap-şabın əsas xüsusiyyətlərini əhatə etsə də, daha geniş bir izah vermək mümkündür. Şap-şap adətən parça, dəri və ya digər yumşaq materiallardan hazırlanır. Daban hissəsinin olmaması və yastıqvari forması ayağın yerə rahat dəyməsini təmin edir. Bu səbəbdən də, şap-şap əsasən evdə, bağda və ya isti iqlim şəraitində rahatlıq üçün istifadə olunurdu.
Tarixi mənbələrə əsasən, şap-şap əvvəllər əsasən qadınlar tərəfindən geyinilicən bir ayaqqabı növü olub. Verilən nümunə cümləsində də bu öz əksini tapır: "Keçmiş zamanlarda hər arvadın ayağında şap-şabı və yastı daban bir başmağı vardı". Lakin, zaman keçdikcə, şap-şabın istifadə dairəsi genişlənib və kişilər tərəfindən də istifadə olunmağa başlanılıb. Müasir dövrdə isə şap-şap daha çox xalça üzərində, evdə istifadə olunan rahat ayaqqabı kimi qəbul edilir.
Cümlədə şap-şabın "yastı daban bir başmaq"la yanaşı istifadə olunması, onun başmaq növündən olduğunu, ancaq daha yüngül və sadə formada olduğunu göstərir. Başqa sözlə, şap-şap başmağın bir növüdür, amma bütün başmaqlara şap-şap deyilməz. Müxtəlif cümlələrdə şap-şab sözünün istifadəsi onun mənasını aydınlaşdırır: "Qız bağçada şap-şaplarıyla oynayırdı", "Yağışdan qorunmaq üçün ayağıma şap-şap geyindim", "Nənəm həmişə evdə şap-şap geyinərdi". Bu cümlələrdə şap-şabın rahatlıq, sadəlik və evdə istifadə ilə əlaqəsi açıqca görünür.