Şelf (ing. shelf) coğrafiyada materikin (qurunun) su altında, ümumiyyətlə 200 metrə qədər dərinlikdə uzanan dayaz, nisbətən düz və əyri yamaclı sualtı davamı və ya hissəsidir. Bu ərazi, quru ilə dərin okean hövzəsi arasında keçid zonası kimi xarakterizə olunur. Şelfin eni dəyişkən olub, bir neçə kilometrdən minlərlə kilometrə qədər uzana bilər. Şelfin səthi, qurunun davamını əks etdirərək, müxtəlif relyef formaları ilə – dağ silsilələri, vadilər və düzənliklərlə – xarakterizə oluna bilər. Geoloji cəhətdən şelf, quru ilə eyni quruluşlu süxurlardan təşkil olunmuşdur və çox zaman quru ərazilərinin qazıntı ehtiyatları (neft, qaz və s.) şelf zonası altında da davam edir.
Şelf zonaları, bioloji müxtəlifliyi ilə seçilir. Dayazlığı, günəş işığının suyun dərinliklərinə daha rahat daxil olması və qida maddələrinin bol olması səbəbindən, şelflər dəniz həyatının inkişafı üçün əlverişli mühit yaradır. Fitoplanktonun bolluğu, zooplanktonun, balıqların və digər dəniz orqanizmlərinin qidalanması üçün əsas təminatçıdır. Buna görə də, şelf zonaları balıqçılıq üçün çox əhəmiyyətlidir.
Bəzi adaların əmələ gəlməsində şelflərin rolu böyükdür. Tektonik hərəkətlər və ya dəniz səviyyəsinin dəyişməsi nəticəsində şelfin qalxması ilə adalar əmələ gələ bilər. Belə adalar adətən, quru ilə oxşar geoloji quruluşa malik olur və kontinental adalar adlanırlar. Əksinə, dəniz səviyyəsinin qalxması ilə şelflərin su altında qalması nəticəsində dəniz altında qalmış quru əraziləri əmələ gələ bilər.
Terminin etimologiyasına gəldikdə, şelf sözü ingilis dilindən (shelf) gəlir və "rəf", "taxtalı" mənalarını verir. Bu terminin coğrafiyada istifadəsi, dəniz dibinin quruya doğru meyl edən dayaz hissəsinin rəfə bənzəməsindən irəli gəlir.