Şeytanlıq sözü Azərbaycan dilində geniş mənada "pislik, şər, hiyləgərlik, xəyanət" kimi anlaşılır. Lüğətlərdə əsasən "xəbərçilik, casusluq, çuğulluq" mənalarında izah olunsa da, bu, sözün tam mənasını əks etdirmir. Şeytanlıq, hərəkətin mahiyyətindən asılı olaraq, müxtəlif çalarlarda özünü göstərə bilər. Əsas xüsusiyyəti isə, gizli, qəsdən, pis niyyətlə edilən hərəkətləri ifadə etməsidir. Bu hərəkətlər həm də aldatma, qəddarlıq, təxribat və ya digər mənfi əməlləri əhatə edə bilər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "şeytan" kökünün qədim türk dillərindən gəldiyi görünür və "düşmən, bəd ruhlu varlıq" mənasını verir. "-lıq" şəkilçisi isə mənsubiyyət, keyfiyyət bildirir. Beləliklə, "şeytanlıq" sözü, əslində, "şeytana məxsus olan keyfiyyət, şeytan kimi davranış" deməkdir. Yəni, sözün mahiyyətində gizlilik, qəsd, hiylə, xəyanət kimi elementlər mövcuddur.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Mirzəağa məni aldadıb. O casusdur. Mən onun etdiyi şeytanlıqlara şahidəm") "şeytanlıq" sözü casusluq, xəyanət və aldatma əməllərini ifadə edir. Ancaq bu, sözün məna dairəsinin yalnız bir hissəsidir. Başqa kontekstlərdə "şeytanlıq" sözü daha geniş mənada, məsələn, pis niyyətli bir hərəkət, qisas almaq üçün edilən hiyləgərlik, yalan danışmaq, kimsəni yoldan çıxarmaq və sair kimi hallarda da işlənə bilər.
Qısacası, "şeytanlıq" sözü, casusluq və ya çuğulluq kimi spesifik mənalarla yanaşı, daha geniş bir məna spektrinə malikdir və həmin əməllərin arxasında gizlənən pis niyyəti, hiyləgərliyi, qəsdkarlığı vurğulayır. Cümlədə işlənməsindən asılı olaraq, mənası dəqiqləşir, lakin ümumi mahiyyəti həmişə mənfi və pis niyyətli davranışı ifadə edir.