Şəksiz-şübhəsiz söz birləşməsi iki əsas hissədən təşkil olunmuşdur: "şəksiz" və "şübhəsiz". Hər iki söz də eyni mənaya malik olub, bir hadisənin, fikrin və ya hər hansı bir şeyin doğru, etibarlı və şübhə doğurmayan olmasını ifadə edir. "Şəkk" sözündən törəmiş "şəksiz", hər hansı şübhənin olmamasını, qətiyyətin tam olmasını bildirir. "Şübhəsiz" isə "şübhə" sözünün mənfi mənasında işlənməsi ilə meydana gəlmişdir və yenə də hər hansı bir şübhə və ya təəmmüldən uzaq, qəti bir vəziyyəti ifadə edir.
Söz birləşməsi olaraq "şəksiz-şübhəsiz", təkrarlanma vasitəsilə ifadənin qüvvəsini artırır, tamamilə əminlik və qətiyyəti daha güclü vurğulayır. Bu, üslubi bir vasitədir və danışanın fikrinə olan tam inamını, hər hansı bir şübhənin tamamilə olmadığını göstərir. Mətndəki nümunədə olduğu kimi, Səmədin gələcəyə dair əminliyini daha da gücləndirmək üçün işlənmişdir.
Cümlədə necə işləndiyinə dair nümunələr:
- O, işinin uğuruna şəksiz-şübhəsiz inanırdı.
- Şəksiz-şübhəsiz ki, bu plan uğursuzluğa düçar olacaq.
- O, şəksiz-şübhəsiz ən yaxşı namizəd idi.
- Bu həqiqət şəksiz-şübhəsizdir.
Göründüyü kimi, "şəksiz-şübhəsiz" söz birləşməsi müxtəlif cümlə tiplərində, həm müsbət, həm də mənfi mənalarda, mövzunun doğruluğuna və ya yanlışlığına dair qəti əminliyi ifadə etmək üçün işlənə bilər. Həm müstəqil söz birləşməsi kimi, həm də "şəksiz-şübhəsiz ki" kimi birləşmənin bir hissəsi kimi istifadə oluna bilər.
Etimoloji baxımdan, hər iki sözün kökü fars dilindən götürülmüşdür. "Şəkk" farscadan mənşəlidir və "şübhə" sözü ilə eyni mənaya malikdir.