Şəst (fars. شست) – Azərbaycan dilində çoxmənalı bir sözdür. Əsas mənası "ləyaqət", "vüqar", "şərəf" və "heysiyyat" kimi mənəvi keyfiyyətləri ifadə edir. Bu mənada, söz fərdi keyfiyyətləri, insanın özünə və başqalarına qarşı hörmətini, dəyərini, nüfuzunu və ictimai mövqeyini əks etdirir. Fars mənşəli olan söz, leksik tərkibimizə uzun illər ərzində daxil olmuş və özünü möhkəmləndirmişdir. "Şəst" sözü, daha çox yüksək etik standartlara malik insanların xarakterini təsvir edərkən işlədilir və onların həyat tərzindəki ədalətliliyini, namusluluğunu və qürurunu vurğulayır. Misal üçün, “O, həmişə öz şəstini qoruyub saxlayırdı” cümləsində şəst sözü, həmin şəxsin əxlaqi prinsiplərinə sadiq qalmasını bildirir.
Lüğətlərdə qeyd olunduğu kimi, "şəst" sözü "təşəxxüs" mənasını da ehtiva edir. Təşəxxüs isə özünü göstərmə, özünü nümayiş etdirmə, özünü önə çəkmə deməkdir. Ancaq bu mənada "şəst" sözü daha az işlənilir və onun əsas mənasından fərqli olaraq, müsbət deyil, çox vaxt mənfi kontekstdə - özünüqəbul, özünü əhəmiyyətləndirmə kimi başa düşülür. Belə hallarda "şəst" özünü həddindən artıq önə çəkmə, boş lovğalanma, özünü bəzəmə kimi tənqidi mənalar daşıyır. Misal üçün, “O, şəstini göstərmək istəyirdi” cümləsində şəst özünü nümayiş etdirmə, təkəbbür kimi başa düşülməlidir.
Bundan əlavə, "şəstinə" şəklində işləndikdə, "şəninə", "adına", "ləyaqətinə" mənalarını qazanır. Bu halda söz, bir insanın şərəfini, nüfuzunu, adını və hörmətini ifadə edir. Misal üçün, "Məclis onun şəstinə keçirilirdi" cümləsində, məclisin təşkili həmin şəxsin adına, şərəfinə və lütfü üçün olduğu bildirilir. Bu, onun yüksək qiymətləndirildiyini və hörmətdə olduğunu göstərir.
Yekun olaraq, "şəst" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsasən ləyaqət, vüqar, şərəf və heysiyyat kimi müsbət keyfiyyətləri bildirir. Lakin, bəzi hallarda mənfi mənada - özünü göstərmə, təkəbbür kimi də başa düşülə bilər. Sözün istifadəsi və mənası cümlənin ümumi məzmunundan və ədəbi kontekstdən asılıdır.