Şuluq sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənada işlənən bir sözdür. Əsasən, nadinc, itaətsiz, dəcəl, özbaşınalıq edən, qayda-qanuna əməl etməyən uşaq və ya şəxsi ifadə etmək üçün işlənir. Lüğətlərdəki "şuluq uşaq" ifadəsi bu mənanı ən yaxşı şəkildə əks etdirir. Sözün bu mənası "dəcəl", "nadinc", "yaramaz" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər. Məsələn: "O, çox şuluq bir uşaqdır, heç kimin sözünü eşitmir." və ya "Şuluqluq etmə, əməlini düzəlt!" kimi cümlələrdə işlənə bilər.
Ancaq şuluq sözünün daha geniş bir mənası da vardır. Bu mənada o, dələduz, fırıldaqçı, saxtakar mənasında işlənir. Lüğətdəki "Yoluğun nəyi var, şuluğa versin" ata sözü bu mənanı aydınlaşdırır. Bu ata sözü, əmlakı, malı olanın fırıldaqçılara, dələduzlara məruz qalacağını bildirir. Burada "şuluq" sözü konkret bir şəxsi deyil, ümumi olaraq dələduzluğu, fırıldaqçılığı təmsil edir. Bu mənada "şuluq" sözü "dələduz", "fırıldaqçı", "saxtakar" kimi sözlərlə sinonimdir. Məsələn: "O şuluq, bütün pulumu mənimsədi." kimi cümlələrdə işlənə bilər.
Şuluq sözünün etimologiyasına gəldikdə isə, dəqiq mənşəyi hələ tam aydın deyildir. Ancaq türkiyə dilləri qrupunda oxşar səslənən və məna daşıyan sözlər mövcuddur. Bu sözün monqol dillərindən keçmiş ola biləcəyi də ehtimal edilir. Daha dəqiq bir etimoloji təhlil üçün əlavə araşdırmalar aparmaq lazımdır.