Tamahkarlıq: İs. Tamahkarlığın əsas mənası hərislik, acgözlük, həddindən artıq mal-mülk, sərvət, nüfuz və ya digər şeylərə qarşı sonsuz istək və arzu duymaqdır. Bu istək, adətən, mənfi emosiyalar – qısqanclıq, paxıllıq, özünü qurban verməyə hazır olmaq və başqalarına zərər vermək - ilə müşayiət olunur. Tamahkar insanın davranışı öz mənfəətinə yönəlmiş olur və ədalət, vicdan və başqalarının maraqları onun üçün ikinci dərəcəli əhəmiyyət kəsb edir. Onun həyatı daha çox əldə etmək həvəsinə həsr olunur, var olanları qorumaq, qoruyub saxlamaq hissi isə arxa plana keçir.
Etimoloji cəhətdən, "tamah" sözünün kökü, yəqin ki, "tam" (dolu, bütöv) kəlməsindən törəyir, lakin mənası zaman keçdikcə "dolmaq bilməmə", "doymaq bilməmə" mənasına doğru dəyişmişdir. Beləliklə, tamahkarlıq "doymaq bilməmək" və ya "həddən artıq arzu" olaraq təsvir edilə bilər.
Tamahkarlıq müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər: "Qətibənin özünün onun tamahkarlığını bilməsi" misalında tamahkarlıq, Qətibənin həmsöhbətinin xarakterinin bir xüsusiyyəti kimi göstərilir. Bu, onun sözlərinə inanmamasının səbəbini izah edir. Digər nümunələrdə isə tamahkarlıq daha geniş mənada, məsələn, siyasi tamahkarlıq (sərvətə və ya hakimiyyətə həddən artıq hərislik), maliyyə tamahkarlığı (qazanc əldə etmək məqsədilə riskli və etik qaydalara uyğun olmayan hərəkətlər), və sair kimi istifadə oluna bilər.
Tamahkarlıq, həm də məcazi mənada, hər hansı bir şeyə həddən artıq meyl, həvəs kimi istifadə edilə bilər. Məsələn, "kitab oxumağa olan tamahkarlığı" ifadəsi həmin şəxsin kitab oxumağa olan hədsiz həvəsini bildirir. Lakin bu kontekstdə mənfi anlam zəifləyir və ya tamamilə itirilə bilər.