Təravət (ər. təravət < təravətli < təravət + -li) - İs. Təzəlik, yeniyə məxsus olan xüsusiyyət, canlılıq, canlanma; şənlik, əyləncə, xoş ovqat; gözəllik, lətafət, incəlik; xoş ətirli, ətirli; yumşaqlıq, toxunuşa xoş gələnlik.
Lüğətlərdə əsasən "təzəlik, lətafət, gözəllik" mənaları verilən "təravət" sözü daha geniş kontekstdə təhlil edildikdə bir neçə əsas məna qrupuna ayrılır. Birinci qrup mənalar təbiətlə bağlı olub, bitkilərin, havanın, suyun təzəliyini, canlılığını, xoş ətirini ifadə edir. Məsələn, "səhər havasının təravəti", "yağışdan sonrakı təbiətin təravəti", "çiçəklərin təravəti" ifadələrində bu məna öz əksini tapır. Bu mənada "təravət" sözü "canlılıq", "ətirlilik", "yumşaqlıq", "rəngarənglik" kimi anlayışlarla sinonim ola bilər.
İkinci qrup mənalar insanın fiziki və emosional vəziyyətini təsvir edir. "Yuxudan sonra yaranan təravət hissi", "təravətli görünüş" kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. Bu halda "təravət" sözü "canlılıq", "şənlik", "enerji dolu olma", "sağlam görünüş" kimi mənalarla əlaqələndirilir. Üçüncü, daha incə bir məna isə estetik təəssüratlarla bağlıdır. "Şeirin təravəti", "musiqinin təravəti", "rəsmin təravəti" kimi ifadələr əsərin təzəliyinə, orijinallığına, incəliyinə, əsərdən qaynaqlanan xoş duyğulara işarə edir. Bu mənada "təravət" "lətafət", "incəlik", "zəriflik" kimi sözlərlə sinonim ola bilər.
"Təravət" sözünün cümlədə işlənməsinə nümunələr:
- Səhər havasının təravəti onu ruhlandırırdı.
- Baharın gəlişi ilə təbiət yenidən öz təravətini tapdı.
- Gənc qızın təravətli üz cizgiləri hər kəsi valeh edirdi.
- Onun yazdığı şeirlərdə həyatın təravəti hiss olunurdu.
- Yağışdan sonra bağçada çiçəklərin təravətləri daha da artmışdı.