Timikli sifəti, əsasən Azərbaycan dilinin şivələrində və dialektlərində işlənən bir söz olub, "iti çıxıntısı, tini olan" mənasını verir. Lüğətlərdəki qısa izah, sözün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Əslində "timik" sözünün özü də müəyyən bir coğrafi əraziyə məxsusdur və hər yerdə eyni mənada işlənmir. Bəzi bölgələrdə "qabar", "çıxıntı", "uzağa uzanan hissə" kimi mənalarda işlənsə də, "timikli" sifəti bu əsas mənanı daha da dəqiqləşdirir, "iti və qabarıq çıxıntıya malik olma" xüsusiyyətini vurğulayır.
Sözün etimologiyası haqqında dəqiq məlumat yoxdur, lakin türkcə köklərə malik olduğu ehtimal olunur. "Tim" və ya "tımıq" kimi köklərin "uç", "zirvə", "iti hissə" kimi mənaları mövcuddur. "Lik" isə sifət bildirən şəkilçidir. Beləliklə, "timikli" sözü fonetik cəhətdən də "iti uclu, qabarıq çıxıntıları olan" mənasını məntiqi olaraq əks etdirir.
Cümlə içərisində necə işləndiyinə nümunələr:
- "Dağın timikli qayaları səmanı oxşayırdı." (Burada "timikli" qayaların iti, qabarıq və hündür olduğunu vurğulayır.)
- "Evimizin timikli damı qışda qarı saxlayırdı." (Bu cümlədə "timikli" damın iti və çıxıntılı olduğunu göstərir.)
- "Qədim qalanın timikli divarları əsrlərin şahidi idi." (Bu misalda "timikli" divarların qabarıq, möhkəm və davamlı olduğunu ifadə edir.)
Yekun olaraq, "timikli" sözü sadəcə "iti çıxıntısı olan" deyil, həm də bu çıxıntıların forma və xüsusiyyətlərini daha aydın şəkildə ifadə edən, şivə və dialektlərdə geniş işlənən zəngin mənaya malik bir sifətdir. Onun daha dəqiq tərifi "iti, qabarıq və çıxıntılı səthə malik olmaq" kimi verə bilər.