Tutucu sözü Azərbaycan dilində geniş mənada “bir şeyi tutmaq, saxlamaq və ya möhkəmləndirmək üçün nəzərdə tutulmuş mexanizm, qurğu, vasitə və ya alət” mənasını ifadə edir. Bu məna, sözün kökü olan "tut-" felindən irəli gəlir və fiziki bir əşyanın tutulması ilə yanaşı, daha geniş mənaları da əhatə edir. Məsələn, bir avtomobilin əyləcləri də "tutucunun" bir növüdür, çünki hərəkət halındakı bir avtomobili tutur və dayandırır. Eynilə, bir maqnit də ətrafdakı metal əşyaları "tutur".
Sözün istifadəsinə nəzər salsaq, "tutucunun" konkret və mücərrəd mənalarda işləndiyini görərik. Konkret mənada, "şüşə tutucu", "kağız tutucu", "dəsmal tutucu" kimi ifadələr konkret bir əşyanın tutulması üçün hazırlanmış qurğuları bildirir. Bu qurğular müxtəlif materiallardan (metal, plastik, taxta və s.) hazırlana bilər və müxtəlif formalarda ola bilər. Mücərrəd mənada isə, “fikir tutucu”, “diqqət tutucu”, "maraq tutucu" kimi ifadələrdə "tutucunun" fikri, diqqəti və ya marağı cəlb etmək, saxlamaq qabiliyyəti mənasında işləndiyini görürük. Bu istifadədə, tutma prosesi daha çox metaforik xarakter daşıyır.
Sifət mənasında işləndikdə isə, "tutucunun" əşyanın tutmaq xüsusiyyətinə malik olduğunu bildirir. Məsələn, "tutucunun alətlər" deyərkən, qarmaqlar, pense, kəlbətinlər kimi əşyaları nəzərdə tuturuq. Bu alətlər öz mahiyyətinə görə əşyaları tutmaq və ya möhkəmləndirmək üçün xüsusi olaraq dizayn edilmişdir. Beləliklə, "tutucu" sözünün həm isim, həm də sifət kimi işlədilməsi onun məna çalarlarının genişliyini göstərir.
Ümumi olaraq, "tutucunun" etimologiyası və istifadəsi onu Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının tərkib hissəsi olaraq qəbul etməyə əsas verir. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas məna həmişə "tutmaq" hərəkəti ilə bağlıdır.