Türfə sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında zəriflik, incəlik və cazibədarlığı ifadə edən bir sifət və zərf kimi işlənir. Ərəb mənşəli olan bu söz, klassik ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunmuş və müasir Azərbaycan dilində də öz əhəmiyyətini qoruyub saxlamışdır. "Türfə"nin əsas mənası "zərif", "incə" olsa da, daha geniş mənada "füsunkar", "məlahətli", "qəşəng" kimi mənaları da əhatə edir. Bu söz, obyekt və ya hadisələrin xarici görünüşündən daha çox, onların daxili zərifliyini, incəliyini və cazibəsini vurğulayır.
"Türfə" sifət kimi işlənərkən, adətən, gözəl, incə və cəlbedici olan şeylərə aid edilir. Məsələn, "türfə gül", "türfə səs", "türfə əl yazısı" kimi ifadələr bu sözün sifət kimi işlənməsinə nümunədir. Bu ifadələrdə "türfə" sözü, obyektin sadəcə gözəl olduğunu deyil, həm də onun incəlik, zəriflik və cazibədarlıq xüsusiyyətlərini önə çəkir.
Zərf kimi istifadə edildikdə isə "türfə" sözü hərəkətin və ya vəziyyətin zərif və incə şəkildə baş verdiyini bildirir. Məsələn, "O, türfəcəsinə gülümsündü" cümləsində "türfəcəsinə" sözü hərəkətin zərif və incə olduğunu vurğulayır. Bu mənada, "türfə" sözü "incəcəsinə", "nəzakətlə" kimi zərflərlə sinonim ola bilər, lakin "türfə" sözü daha çox estetik və emosional bir çalar əlavə edir.
Ədəbiyyat nümunəsində verilən "Bir türfə səda eşitdi nagah" misrasında "türfə səda" ifadəsi, səsin sadəcə eşidilmədiyini deyil, həm də onun zərif, incə və xoş bir təsir bağışladığını bildirir. Bu, "türfə" sözünün ədəbi dil üslubunda necə təsirli şəkildə istifadə edilə biləcəyinin bariz nümunəsidir. Beləliklə, "türfə" sözü, yalnız leksik mənasından kənara çıxaraq, mətnə emosional dəyər qatmaqda da əvəzolunmaz rol oynayır.